ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός 21
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων
16 Ἰουνίου 2013
(Πράξ. κ΄ 16 – 18, 28 - 36 )
Ἡ σημερινή ἑορτή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διακήρυξε τήν ὀρθή πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι δηλαδή Αὐτός πού ὡς ἄνθρωπος ἀναλήφθηκε στούς οὐρανούς εἶναι Θεός ἀληθινός, ὁμοούσιοςΥἱός τοῦ Πατρός (πού ἔχει πλήρη τήν ἴδια θεϊκή φύση μέ τόν Πατέρα). Ὁ πυρήνας τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως βρίσκεται στήν ἔκφραση «ὁμοούσιος τῷ Πατρί», πού σημαίνει «φυσικός Υἱός τοῦ Πατρός, Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ». Αὐτή εἶναι ἡ ἀναλλοίωτη πίστη πού παρέδωσε ὁ Κύριος περί τοῦ ἑαυτοῦ Του στούς Ἀποστόλους καί οἱ Ἀπόστολοι στούς διαδόχους τους, τούς Πατέρες – Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας. Μέ ἄλλα λόγια, τό «ὁμοούσιος τῷ Πατρί» σημαίνει αὐτό πού σημαίνουν καί οἱ ἀντίστοιχες χριστολογικές ἐκφράσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅπως: «Θεός ἦταν ὁ Λόγος»(Ἰωάν. α΄1), «Ἐγώ καί ὁ Πατέρας εἴμαστε ἕνα» (Ἰωάν. ι΄30), «ἐγώ εἶμαι μέσα στόν Πατέρα καί ὁ Πατέρας μέσα σέ μένα» (Ἰωάν. ιδ΄10).
Θά πρέπει νά ἐπισημάνουμε, ὅτι τά δόγματα εἶναι ὁ χιτώνας πού ἐπενδύει τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας, κι αὐτόν τόν χιτώνα τόν ὕφαναν οἱ Πατέρες ἐμπνεόμενοι ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα. Δέν ἐπινόησαν αὐτόνομα δικά τους πράγματα μέ μιά ἐπεξεργασμένη λογική ἱκανότητα, γιατί τότε ὁ χιτώνας θά ἦταν ἀνάρμοστος πρός τό θεανθρώπινο Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας۠ ἀλλά, ἀφοῦ προηγουμένως δέχθηκαν τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κι ἔγιναν θεοφόροι, θεολόγησαν ἔπειτα τό γεγονός τῆς Χριστοζωῆς καί θέωσης. Καί διατύπωσαν αὐτό τό ὑψηλό μυστήριο, γιά νά διασφαλίσουν τούς πιστούς ἀπό τίς διδασκαλίες τῶν αἱρέσεων πού ὅλες τους χωρίς τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ προσπάθησαν νά ἑρμηνεύσουν τό μυστήριο τῆς θεολογίας, μέ ἀποτέλεσμα νά προβάλλουν τήν δική τους ἄ-θεη ζωή καί ἀ-θεολόγητη διανόηση.
Σήμερα ὅμως ἔχει ἀμβλυνθῆ τό αἰσθητήριο τῆς ὀρθόδοξης Πίστης. Στά πλαίσια μιᾶς θρησκευτικῆς ζωῆς πού ἔχει ὑποβαθμιστεῖ σέ ἀπνευμάτιστες ἠθικιστικές πράξεις, μᾶς φαίνεται ἀνούσια λεπτολογία τό περιεχόμενο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως. Ἀγνοοῦμε τήν θεμελιώδη γιά μᾶς προσωπικά σπουδαιότητα τοῦ ὅρου «ὁμοούσιος τῷ Πατρί» πού τόν προφέρουμε καί τόν ἀκοῦμε σέ κάθε Θεία Λειτουργία. Τί σημαίνει πρακτικά αὐτός ὁ ὅρος; Σημαίνει τό ὅτι ὁ Χριστός τόν ὁποῖο λατρεύουμε καί πού εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί Του ὡς μέλη στό Σῶμα Του, ἀποτελεῖ τήν μοναδική ἐλπίδα μας, ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι ὁ ἀναλλοίωτος Θεός. Μπορεῖ ὁ κόσμος μας νά ἀλλοιώνεται, νά φθείρεται ὡς δημιούργημα۠ μπορεῖ νά ἀποδεικνύονται ἀπατηλά τά δράματα τῆς ἀνθρώπινης αὐτοθέωσης διά μέσου τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας. Ὅμως Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Θεός πού ἔγινε ὁ ἄνθρωπος, πού μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τήν φθορά τῆς ἁμαρτίας καί μᾶς προετοιμάζει γιά τήν ἀναλλοίωτη βασιλεία Του. Αὐτό πού μᾶς συνδέει μαζί Του δέν εἶναι μιά ἀτομική προσπάθεια ἠθικῆς τελειοποίησης, ἀλλά ἡ ὁλοκληρωτική μεταμόρφωση τῆς ζωῆς μας ἀπό τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος – διά μέσου τῆς ἄσκητικῆς ζωῆς καί τῶν Ἱ. Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας - ὥστε νά γίνει Χριστο-ζωή.
Δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος θέωσης παρά μόνον ὁ Χριστός, ὁ ἀληθινός Θεός μας۠ ὄχι κάποιος σπουδαῖος, μεγάλος καί σοφός ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ Θεός πού ἔγινε ἄνθρωπος.
Ἀδελφοί μου,
ἡ θεολογία τῶν Πατέρων συμπυκνωμένη στό Σύμβολο τῆς Πίστεως μᾶς προσανατολίζει μέ βεβαιότητα στό μοναδικό γεγονός τῆς σωτηρίας μας. Ἄς βάλουμε ἀρχή νά ἀπαγγέλουμε καθημερινά ὡς προσευχή αὐτό τό πανάγιο Σύμβολο, λατρεύοντας ὀρθόδοξα τόν Πατέρα καί τόν Υἱό καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, τήν Τριαδική Μία θεότητα. ΑΜΗΝ!
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου