Τὴν 13η τοῦ ἰδίου μήνα (Δεκεμβρίου), γιορτάζουμε τὴν ἄθλησιν τῶν ἐνδόξων Μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ: Εὐστρατίου, Αὐξεντίου, Εὐγενίου, Μαρδαρίου καὶ Ὀρέστου.
Στίχοι.
Τὸν Εὐστράτιον καὶ τοὺς τέσσερις συναθλητές του,μιὰ φορὰ δύο τοὺς σκοτώνουν πῦρ καὶ ξίφος.
Τοὺς μάρτυρες καὶ τὸν Εὐστράτιο μάχαιρα τοὺς σκότωσε τὴν 13η.
Αὐτοὶ ἔζησαν στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ τοῦ Μαξιμιανοῦ, τῶν ἀσεβῶν βασιλέων, καὶ τοῦ Δούκα Λυσία, ποὺ ἦταν ἀρχηγὸς τῆς τάξεως τῶν «Λιμιτανέων» (αὐτῶν ποὺ ἦσαν φύλακες τῶν παραμεθορίων περιοχῶν), καὶ τοῦ Ἀγρικόλα, ποὺ διοικοῦσε τὴν ἐπαρχία τῆς Ἀνατολῆς. Αὐτοί, οἱ μάρτυρες, ἀπὸ μικροὶ καὶ ἀπὸ οἰκογενειακὴ παράδοση σέβονταν τὸν Χριστό. Ἀπὸ αὐτούς, ὁ Εὐστράτιος καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Ἀράβρακα. Τὸ ἐπάγγελμά του ἦταν Χαρτοφύλακας τῆς δουκικῆς τάξεως, στὴν ὁποία πρώτευε. Ἐπιθυμοῦσε νὰ παρουσιάσει στὸν ἡγεμόνα τὴν εὐσέβεια τῶν Χριστιανῶν καὶ νὰ τὸν ἐλέγξει ἔτσι, ἔμμεσα, γιὰ τὸν διωγμὸ ποὺ τοὺς ἔκανε. Ἐπειδὴ ὅμως φοβόταν τὴν ἄγνωστη γι᾿ αὐτὸν ἔκβαση τῆς ὑποθέσεως, διέταξε κάποιον ὑπηρέτη του νὰ τοποθετήσει τὴν ζώνη του στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἀραβράκων. Τὸ σκεπτικό του ἦταν, ἂν ὁ πρῶτος ποὺ θὰ πάρει στὰ χέρια του τὴν ζώνη, εἶναι ὁ πρεσβύτερος Αὐξέντιος, τότε εἶναι σύμφωνη μὲ τὸ θεῖο θέλημα ἡ ὁμολογία τῆς πίστεώς του. Ἂν τὴν ἔπαιρνε κάποιος ἄλλος, σημαίνει ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ κρατήσει ἀκόμη μυστικὴ τὴν πίστη του.
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν τὸ ἀναμενόμενο γιὰ τὸν ἅγιο: Τὴν ζώνη τὴν πῆρε στὰ χέρια του, μόλις μπῆκε στην Ἐκκλησία ὁ πρεσβύτερος Αὐξέντιος. Ὁ ἅγιος παρουσιάσθηκε στον δούκα Λυσία καί, παρουσιάζοντας τὴν εὐσέβεια τῶν Χριστιανῶν, ὁμολογεῖ τὴν πίστη του. Ὁ τύραννος Λυσίας τοῦ ἀφαιρεῖ τὴν ζώνη, δεῖγμα τοῦ ἀξιώματός του. Διατάζει τὴν γύμνωση τοῦ ἁγίου. Ἀκολουθεῖ τὸ ξάπλωμα στὴ γῆ καὶ τὸ μαστίγωμα τοῦ ἁγίου. Κατόπιν δένεται μὲ σχοινία καὶ κρατιέται μετέωρος πάνω ἀπὸ ἀναμμένη φωτιά, ποὺ τοῦ κατακαίει τὰ ὑπογάστρια. Ἐπάνω στὰ καμένα μέλη τοῦ χύνουν μεῖγμα ἀπὸ ἅλατι καὶ ξύδι, ποὺ τὰ τρίβουν, γιὰ νὰ γίνει ὁ πόνος πιὸ ἔντονος. Μετὰ τοῦ κατατρίβουν τὰ πλευρὰ μὲ κεραμίδια σπασμένα. Πάνω σ᾿ αὐτὸ τὸ μαρτύριο καλεῖ στην Χριστιανικὴ πίστη τὸν ἅγιο Αὐξέντιο, γιατὶ θαυματουργεῖ, μὲ τὴν ἀμέση ἐξυγίανση τῶν πληγῶν του.
Φοροῦν στον ἅγιο Εὐστράτιο παπούτσια μὲ καρφιὰ στο ἐσωτερικό τους καί, μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο Εὐγένιο, τοὺς ὁδηγοῦν ἀπὸ τὴν Σεβάστεια στὴν Νικόπολη. Στὸν δρόμο εἶδε τοὺς ἁγίους ὁ ἁπλοϊκὸς Μαρδάριος καὶ τοὺς καλοτύχισε, καταλαβαίνοντας ὅτι παθαίνουν για τὸν Χριστό. Μὲ τὴν προτροπὴ τῆς γυναίκας του ἀκολουθεῖ τοὺς δύο ἁγίους.
Ὅταν κάθισε ὁ Λυσίας νὰ τοὺς δικάσει, ἀποκεφαλίζεται ὁ ἅγιος Αὐξέντιος, γιατὶ ὁμολόγησε τὴν πίστη του στο Χριστό. Ὁ ἅγιος Μαρδάριος ἀφήνει τὸν κόσμο τοῦτο, ἀφοῦ τοῦ τρύπησαν τοὺς ἀστραγάλους καὶ τὸν κρεμάσαν μὲ τὸ κεφάλι κάτω καὶ τὸν ἔκαψαν ἀπὸ κάτω. Ὁ ἅγιος Εὐγένιος πεθαίνει, ἀφοῦ τοῦ ἔκοψαν τὴν γλῶσσα καὶ τοῦ ἔσπασαν μὲ ῥόπαλα τὰ πόδια.
Στὸ μεταξὺ ἔγινε φανερὸ ὅτι καὶ ὁ ἅγιος Ὀρέστης ἦταν Χριστιανὸς ἀπὸ μία ἀπότομη κίνησή του, ποὺ ἄφησε νὰ φανεῖ ὁ κρυμμένος του Σταυρός. Ὁμολογεῖ ὁ ἅγιος τὴν πίστη του. Ἀμέσως δέ, συνδέεται μὲ τὸν Ἅγιο Εὐστράτιο. Ὁ Λυσίας, γιὰ νὰ ἀποφύγει μεγαλύτερο ντρόπιασμα ἀπὸ τὴν σοφία τοῦ ἁγίου Εὐστρατίου καὶ τὴν ἐνδεχομένη θαυματουργία του, νόμισε συμφέρον νὰ τοὺς στείλει στὸν Ἀγρικόλα.
Μπροστὰ στον Ἀγρικόλα ὁ ἅγιος κατέδειξε τὴν πλάνη καὶ τὸ ψέμα τῆς εἰδωλολατρικῆς σοφίας καὶ ἀναφέρθηκε στὴν «κατὰ Χριστὸν οἰκονομίαν». Ὁ τύραννος ἔμεινε κατάπληκτος μὲ τὴν παῤῥησία καὶ τὴν σοφία του (γιατὶ ἦταν ἀπὸ τοὺς πιὸ μορφωμένους τῆς ἐποχῆς του). Ὅμως ἐπέμενε στὴν ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τοὺς ἁγίους. Ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν, ἐτοιμάσθηκε ἕνα σιδερένιο κρεβάτι ποὺ πυρακτώθηκε· πάνω σ᾿ αὐτὸ τοποθετήθηκε πρῶτος ὁ ἅγιος Ὀρέστης, ὁ ὁποῖος καὶ παρέδωκε τὸ πνεῦμα. Κατόπιν ἔβαλαν τὸν ἅγιο Εὐστράτιο μέσα σὲ καλὰ πυρακτωμένο καμίνι ὅπου καὶ ὁ θαυματουργὸς ἅγιος παρέδωκε τὸ πνεῦμα στόν, γι᾿ αὐτὸν βιωματικά, Πατέρα.
Ἡ ἑορτή τους πανηγυρίζονταν στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας, στὴν Κωνσταντινούπολη.
Στη Χίο εορτάζει ο Ιερός Ενοριακός Ναός Αγίου Ευστρατίου Θυμιανών.
www.exormisi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου