Η ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1932 ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΣΠΑΤΑ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΎΝΗΜΑ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΠΑΤΩΝ

Η ευρισκόμενη σε απόσταση είκοσι χιλιομέτρων ανατολικά της πόλεως των Αθηνών σημερινή πόλη των Σπάτων, η οποία κατά την περίοδο της αρχαιότητος αποτελούσε τον αττικό δήμο της Ερχιάς, πρωτοκατοικήθηκε περί τα τέλη του 16ου με αρχές του 17ου αιώνα. Οι κάτοικοί της ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την αμπελοκαλλιέργεια, παράγοντας το φημισμένο Μεσογείτικο κρασί, ενώ τα τελευταία χρόνια τα Σπάτα Αττικής αστικοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό ύστερα μάλιστα από τη δημιουργία του Διεθνούς Αερολιμένος Αθηνών και του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου που κατέστησαν την πόλη περιώνυμη σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. 

Όμως κατά την περίοδο του μεσοπολέμου και συγκεκριμένα κατά τη δεκαετία του 1930 η Πρόνοια του Παναγάθου και Παντοδυνάμου Θεού θέλησε να αποκαλύψει στον τόπο αυτό θαυμαστά γεγονότα και να τον αναδείξει σε πανίερο και ευλογημένο προσκυνηματικό χώρο, αφού εμφανίσθηκε ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Οποίος από τότε μέχρι και σήμερα αποστέλλει πλούσια τη θαυματουργική Του χάρη και την ευλογία Του σ’ αυτούς που προσέρχονται με πίστη και ευλάβεια στον οικοδομηθέντα καθ’ υπόδειξή Του πανίερο και πάνσεπτο Ιερό Προσκυνηματικό Ναό των Σπάτων, τον αφιερωμένο στη ζωηφόρο και λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας. Έτσι η πόλη των Σπάτων Αττικής χάρη στη θαυμαστή εμφάνιση του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού στην αείμνηστη Ελένη Δανιηλίδου και στην οικοδόμηση του περικαλλεστάτου Ιερού Προσκυνηματικού Ναού Του, γνωστού στο πανελλήνιο ως «Προσκύνημα του Χριστού», απέκτησε βαρυσήμαντη πνευματική αξία και αναδείχθηκε πόλος έλξεως χιλιάδων πονεμένων και ταλαιπωρημένων ψυχών που καταφθάνουν στον ευλογημένο αυτό τόπο για να προσευχηθούν, να ξαγρυπνήσουν και να ζητήσουν το έλεος και την ευλογία του Αναστάντος Κυρίου μας. Το γεγονός αυτό οδήγησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων κ. Ειρηναίο, τακτικό προσκυνητή στον πανίερο χώρο της συγκλονιστικής και υπερφυούς Θείας Εμφανίσεως του Κυρίου μας, στο να αποκαλέσει τον πάνσεπτο Ιερό Ναό της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων ως «πνευματικό αεροδρόμιο». Σ’ αυτόν ο πιστός βρίσκει την ψυχική του ανάπαυση και γαλήνη, ενώ ανακτά την ελπίδα και την αισιοδοξία του μέσα από το υπέρλαμπρο φως της Αναστάσεως, εφόσον συνοδοιπόρο στη ζωή του έχει τον Αναστάντα Κύριο μας, Εκείνον που γνώρισε με την απλή «ανθρώπινη»μορφή η αείμνηστη Ελένη Δανιηλίδου, η οποία αναδείχθηκε «σκεύος εκλογής» για την ανέγερση του Ιερού Ναού Του. 

 

Η αείμνηστη Ελένη Δανιηλίδου, το γένος Γαβριηλίδου, γεννήθηκε το 1909 στο χωριό Αναμούρ της Μικράς Ασίας, το οποίο βρίσκεται κοντά στην πόλη Μερσίνα της επαρχίας της Κιλικίας. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην περιοχή «Ποδαράδες» της Ν. Ιωνίας Αττικής, όπου και εργάσθηκε στο εργοστάσιο ταπητουργίας που βρισκόταν εκεί. Σε ηλικία δέκα οκτώ ετών παντρεύτηκε τον Διονύσιο Δανιηλίδη, ο οποίος καταγόταν από το χωριό Σαράκιοϊ της περιοχής του Αϊδινίου της Μικράς Ασίας και με τη χάρη του Θεού απέκτησαν έντεκα παιδιά. Μετά τον γάμο εγκαταστάθηκαν στο χωριό για την εποχή εκείνη Σπάτα Αττικής και συγκεκριμένα στη θέση «Πηγαδούλια», όπου τους παραχωρήθηκε παλαιό και απέριττο οίκημα στο κτήμα του Ηλία Παπακωνσταντίνου. Σ’ αυτό τον τόπο έλαβαν χώρα θαυμαστά γεγονότα, τα οποία σηματοδότησαν τη μετέπειτα δημιουργία του Ιερού Προσκυνήματος της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων, αφού στην ενάρετη και ευσεβή Ελένη Δανιηλίδου παρουσιάσθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Οποίος της έδωσε την εντολή για την ανέγερση του Ιερού Ναού Του. 

Σύμφωνα με την προσωπική της μαρτυρία στις 30 Αυγούστου 1930 και γύρω στις έντεκα το πρωί άκουσε τρεις κτύπους στην πόρτα του σπιτιού της. Όταν άνοιξε την πόρτα, είδε μπροστά της έναν καλόγερο με φτωχικά ρούχα και πέδιλα στα πόδια, του Οποίου η γαλήνια μορφή ενέπνεε σεβασμό ανάμεικτο με κάποια ανεξήγητη ψυχική συγκίνηση. Τον κάλεσε να έρθει μέσα στο σπίτι για να Του προσφέρει φαγητό, αλλά Εκείνος της απάντησε ότι δεν ήρθε στο σπίτι για να φάει, αλλά για να τη δοκιμάσει! Μάλιστα της είπε ότι είναι έγκυος τεσσάρων μηνών και το κοριτσάκι που θα γεννήσει, θα είναι ιδιαίτερα τυχερό, ενώ την προειδοποίησε ότι θα υποστεί δοκιμασίες και θα περάσει βάσανα, αλλά στο τέλος όλα θα πάνε καλά και θα ευτυχήσει. Μόλις ολοκλήρωσε αυτά τα λόγια, βγήκε από την πόρτα του σπιτιού και έγινε άφαντος, αφού κανείς από τους γείτονες δεν είδε κάποιον καλόγερο. Μετά τη γέννηση του κοριτσιού, κάποιοι γείτονες είχαν παρατηρήσει ότι λάμβαναν χώρα κάποια ανεξήγητα και παράδοξα φαινόμενα στο σπίτι που βρισκόταν στο κτήμα του Ηλία Παπακωνσταντίνου. Έτσι συχνά κοντά στον φούρνο του σπιτιού εμφανιζόταν ένα παράξενο φως, γεγονός που έκανε τους αγρότες να σταυροκοπιούνται, όταν περνούσαν από το σημείο εκείνο, ενώ παρουσιαζόταν και ένας ηλικιωμένος επαίτης που όταν Τον πλησίαζαν για να Του δώσουν χρήματα, εξαφανιζόταν. 

Στο μεταξύ ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έκανε τη δεύτερη εμφάνισή Του στο σπίτι, όπου κατοικούσε η Ελένη Δανιηλίδου, την παραμονή της εορτής του Αγίου Νικολάου, όπου και πάλι κτύπησε την πόρτα τρεις φορές. Παρουσιάσθηκε με τη μορφή ενός γέροντα καλόγερου που ζήτησε λίγο ψωμί. Η Ελένη Του έδωσε μία ζεστή πίτα. Στη συνέχεια της είπε ότι ο σύζυγός της που είναι στη φυλακή, επειδή δεν είχε τη δυνατότητα να πληρώσει το χρηματικό πρόστιμο, κατηγορούμενος άδικα για λαθρεμπόριο καπνού, θα μείνει ακόμη δύο μήνες μέσα στη φυλακή και ύστερα θα βγει. Αμέσως μετά πήρε την πίτα και έφυγε. Αλλά η πίτα βρέθηκε κατά θαυμαστό τρόπο πάνω στον φούρνο της αυλής και επί επτά ημέρες διατηρούνταν ζεστή και μάλιστα παρόλο που η Ελένη έτρωγε από αυτή, η πίτα δεν τελείωνε. Όμως η πίτα εξαφανίσθηκε, όταν γνωστοποίησε η Ελένη το παράδοξο αυτό γεγονός σε γειτόνισσά της. 

Ο Κύριος με τη μορφή του γέροντα καλόγερου, αλλά διαφορετικός στη μορφή και την εξωτερική αμφίεση, παρουσιάσθηκε για τρίτη φορά κτυπώντας τρεις φορές την πόρτα του σπιτιού της Ελένης. Η πόρτα άνοιξε μόνη της και μπήκε μέσα ο σεβάσμιος γέροντας, ο Οποίος είπε στην Ελένη να μην φοβάται, της ανακοίνωσε δε ότι είναι έγκυος τεσσάρων μηνών και ότι θα γεννήσει αγόρι. Την προειδοποίησε όμως να μην βαπτίσει το παιδί, εάν δεν της το πει Εκείνος, ακόμη και στην περίπτωση που κινδυνεύσει η ζωή του. Κατόπιν πλησίασε ο γέροντας το εικονοστάσι του σπιτιού και παίρνοντας στα χέρια Του το σβηστό καντήλι, άναψε μόνο του. Στη συνέχεια θύμιασε τις εικόνες και το σπίτι μ’ έναν μυστηριώδη τρόπο και αφού υπενθύμισε την εντολή Του, έφυγε από εκεί. Η Ελένη έμεινε άναυδη και εκστατική από αυτή την εμφάνιση του Κυρίου και στην προσπάθειά της να βρει μία απάντηση για τα θαυμαστά και ανερμήνευτα αυτά γεγονότα, άρχισε να ρωτά στη γειτονιά, εάν κάποιος γνωρίζει για την ύπαρξη κάποιου γέροντα μοναχού. Όμως πουθενά δεν βρήκε κάποια πληροφορία για την όντως ανεξήγητη εμφάνιση του «αγνώστου» γέροντα, ο Οποίος θα πρέπει να ήταν κάποιος ασυνήθιστος άνθρωπος με θεία δύναμη. 

   

Ένα όμως αξιοθαύμαστο γεγονός συνέβη στις τρεις το μεσημέρι της 15ης Αυγούστου, κατά την ημέρα δηλαδή της μεγάλης εορτής της Κοιμήσεως Θεοτόκου, όταν μετά από τρεις κτύπους άνοιξε η πόρτα του σπιτιού της Ελένης και μπήκε μέσα ο γέροντας καλόγερος. Αφού κάθησε, ζήτησε από την Ελένη να φάει κάτι, γιατί ήταν κουρασμένος. Τότε εκείνη Του έβαλε μέσα στη σούπα και ένα κομμάτι βραστό κρέας, το οποίο ήταν το μερίδιο της κόρης της, της Αναστασίας. Όμως ο γέροντας της είπε να το δώσει στην Αναστασία, γιατί ήταν το μερίδιό της και κατόπιν άρχισε να τρώει τη σούπα. Αλλά η σούπα μέσα στο πιάτο δεν λιγόστευε, ενώ μετά από την αναχώρηση του γέροντα, η Ελένη έκλαιγε διαρκώς για τα θαυμαστά γεγονότα που έζησε. 

Μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού της Ελένης, το οποίο όπως είχε προβλέψει ο Κύριος ήταν αγόρι, και αφού είχαν περάσει σαράντα ημέρες, είδε η Ελένη στον ύπνο της τον Ιησού Χριστό μέσα σε μία σπηλιά φορώντας στο κεφάλι Του το ακάνθινο στεφάνι. Αφού έκανε μετάνοιες, θέλησε να ασπασθεί το χέρι Του, αλλά παρουσιάσθηκε η Παναγία που την εμπόδισε, λέγοντάς της ότι θα πρέπει να κάνει είκοσι μετάνοιες κάθε πρωί και κάθε βράδυ επί σαράντα ημέρες και τότε μόνο θα είναι άξια να φιλήσει το χέρι Του. Αφού πέρασαν οι σαράντα ημέρες, ακούσθηκαν και πάλι οι τρεις κτύποι στην πόρτα του σπιτιού της Ελένης και τότε μπήκε ο γέροντας μέσα στο σπίτι. Απευθυνόμενος στην Ελένη, της είπε να πάει να συναντήσει τη θετή της μητέρα για να αλληλοσυγχωρεθούν και στη συνέχεια να πάει στη θεία της, τη Θεοφανία, και να πάρει αμέσως την κόρη της, την Αναστασία, διότι εάν μείνει εκεί και την αυριανή ημέρα, θα πάθει μεγάλο κακό. Μόλις τελείωσε τον λόγο Του ο γέροντας, εξαφανίσθηκε. Το θαυμαστό αυτό γεγονός διηγήθηκε η Ελένη στον σύζυγό της, ο οποίος γονάτισε από ευλάβεια μπροστά στις εικόνες του σπιτιού, ζητώντας τη βοήθεια του Θεού, ενώ της είπε ότι ο άνθρωπος που της εμφανίζεται είναι «κάποιος άγιος» και θα πρέπει να ακολουθεί και να πράττει αυτά που της λέει. Η Ελένη ακολούθησε τις εντολές του γέροντα, αλλά φεύγοντας με την Αναστασία από το σπίτι της θείας της άρχισε να βρέχει με αποτέλεσμα να βραχεί το παιδί και να ασθενήσει με υψηλό πυρετό. Η κατάσταση της υγείας της μικρής κόρης είχε επιδεινωθεί τόσο πολύ, ώστε η Ελένη με δάκρυα στα μάτια άρχισε να παρακαλεί τον Κύριο να επιδείξει την ευσπλαχνία Του και να θεραπεύσει το παιδί. 

Την επόμενη ημέρα άκουσε ξαφνικά τον περίεργο τριπλό κτύπο στην πόρτα. Αμέσως παρουσιάσθηκε ο σεβάσμιος μοναχός με τη γλυκειά μορφή, ο Οποίος άγγιξε με το δεξί χέρι Του το μέτωπο της Αναστασίας. Παράλληλα καθησύχασε την Ελένη ότι δεν πρέπει να στεναχωριέται και ότι το παιδί δεν θα πάθει τίποτα, ενώ πλησιάζοντας το κρεβάτι του παιδιού, το πρόσωπο του γέροντα πήρε διάφορες εκφράσεις, γεγονός που αποδείκνυε ότι μέσα στο φτωχικό σπίτι βρισκόταν «ένας ανώτερος άνθρωπος που είχε τη δύναμη να σκορπά τη χαρά και την ευλογία». Ο μειλίχιος μοναχός έβαλε στο στόμα του άρρωστου παιδιού μια άσπρη σκόνη σαν λευκό μάρμαρο και αμέσως το παιδί θεραπεύτηκε, ενώ έδωσε την εντολή να βαπτισθεί το νεογέννητο αγόρι την επόμενη ημέρα, που ήταν Μ. Πέμπτη, και μάλιστα πριν από την ακολουθία του Όρθρου. Γι’ αυτό και ζήτησε να ειδοποιηθεί ο ιερέας π. Αριστείδης Μπασιάκος, ενώ τόνισε ότι κατά την τέλεση του Μυστηρίου του Βαπτίσματος θα είναι παρών και ο μοναχός, αλλά δεν θα γίνει αντιληπτός από κανέναν εκτός από ένα ή δύο άτομα. Ο σύζυγος της Ελένης πληροφορούμενος τα αξιοθαύμαστα γεγονότα της ημέρας και δοξάζοντας το όνομα του Θεού, πήγε μαζί με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που θα ήταν ο ανάδοχος, στο σπίτι του ιερέως π. Αριστείδου για να τον ενημερώσουν για τη βάπτιση του παιδιού τη Μ. Πέμπτη. Κατά τη διάρκεια όμως του Μυστηρίου και συγκεκριμένα την ώρα της Κατηχήσεως που θα δινόταν το όνομα, η μικρή Αναστασία άρχισε να φωνάζει τη λέξη«Παππούς», με την οποία χαρακτήριζε τον σεβάσμιο γέροντα, και να δείχνει με τα χέρια της το σημείο που ο γέροντας βρισκόταν. Όμως κανείς από τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους δεν Τον έβλεπε. 

 

Μία νέα συγκλονιστική, πρωτοφανή και απροσδόκητη εμφάνιση του Κυρίου έλαβε χώρα στο σπίτι της Ελένης την παραμονή της εορτής της Ζωοδόχου Πηγής. Μετά τον συνηθισμένο κτύπο στην πόρτα μπήκε μέσα ο καλόγερος, αλλά με μία εντελώς διαφορετική μορφή. Δεν παρουσιάσθηκε ως φτωχός γέροντας με παλιό ράσο, αλλά ως ένας νέος ηλικίας τριάντα περίπου ετών με λαμπρά ενδύματα. Η όλη εμφάνιση άφησε την Ελένη άναυδη, αλλά ο νεαρός μοναχός την καθησύχασε και της είπε να καθαρισθεί ο τόπος από τις ακαθαρσίες και να μην ξαναχρησιμοποιηθεί ο φούρνος, αλλά στο μπροστινό του μέρος να τοποθετηθεί ένα καντήλι, το οποίο θα πρέπει να είναι πάντοτε αναμμένο. Όσο δε για το λάδι, θα φροντίζει ο μοναχός γι’ αυτό και στην περίπτωση που τελειώσει, θα το ανάβει ο ίδιος. Στο άκουσμα αυτών των λόγων η Ελένη ρώτησε με σεβασμό τον μοναχό: «Ποιος είσαι πάτερ που επιθυμείς να σου ανάβω καντήλι και τι θα πει ο κόσμος γι’ αυτό;». Τότε ο μοναχός της απάντησε ότι ο κόσμος δεν θα πει τίποτα και αυτοί που θα πουν, θα μετανοήσουν. Και συνέχισε λέγοντας με μελωδική και επιβλητική φωνή «Εγώ είμαι ο Ιησούς Χριστός» και αμέσως εξαφανίσθηκε μέσα σε μία εκτυφλωτική λάμψη. Κατόπιν η Ελένη καθάρισε και άσπρισε τον φούρνο και ο ευσεβής σύζυγός της παρήγγειλε ένα φανάρι για να είναι το καντήλι προστατευμένο από τον αέρα, το οποίο και τοποθετήθηκε στο σημείο του φούρνου, όπου ο Κύριος είχε αφήσει την πίτα. Όμως ένα απρόσμενο συμβάν τάραξε την ψυχική γαλήνη της Ελένης, όταν ξαφνικά άκουσε τη φωνή του μοναχού χωρίς να Τον βλέπει να της φωνάζει να βγει αμέσως έξω από το σπίτι. Η μικρή Αναστασία είχε χτυπηθεί από ένα αμάξι στον δρόμο και όλοι νόμιζαν ότι το μικρό κορίτσι θα ξεψυχούσε. Όμως η Αναστασία είχε διαφύγει τον κίνδυνο και όπως δήλωσε ο γιατρός που την εξέτασε, είχε διασωθεί από θαύμα. 

 

 

Αλλά ο Κύριος συνέχισε τις εμφανίσεις Του με θαυμαστό τρόπο. Έτσι παρουσιάσθηκε στον ύπνο μίας γειτόνισσας της Ελένης, ονόματι Ασημίνας, η οποία είχε ενημερωθεί για τα υπερφυή γεγονότα και είχε πάει να ανάψει το καντήλι. Ο Κύριος όμως εμφανίσθηκε στο σπίτι της Ελένης και την ενημέρωσε για την εμφάνισή Του στην Ασημίνα, η οποία κατ’ εντολήν Του θα έπρεπε να παρακινήσει και άλλους να ανάβουν το καντήλι Του. Η Ελένη όμως ρώτησε τον Κύριο μήπως και μία τέτοια κίνηση που θα γνωστοποιούσε τις εμφανίσεις Του, παρεξηγηθεί, σκανδαλίσει και θεωρηθεί ότι είναι δημιούργημα φαντασίας με απώτερο σκοπό την οικονομική εκμετάλλευση, ενώ κλαίγοντας ρώτησε με απόγνωση τί θα πουν οι άνθρωποι, όταν θα ακούσουν για τις εμφανίσεις του Κυρίου. Ο Κύριος όμως την ενίσχυσε ψυχικά παροτρύνοντάς την να μιλήσει χωρίς φόβο στους ανθρώπους για Εκείνον, ο Οποίος θα τη φωτίσει και θα γίνει στο τέλος το θέλημά Του. Αμέσως εξαφανίσθηκε και τότε η Ελένη εκτελώντας τις εντολές Του, ενημέρωσε την Ασημίνα, η οποία στη συνέχεια διέδωσε αστραπιαία στους κατοίκους των Σπάτων όλα τα συγκλονιστικά και υπερφυή γεγονότα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συγκεντρώνεται πολύς κόσμος στο σπίτι της Ελένης για να ακούσει από κοντά για τις θαυμαστές εμφανίσεις του Ιησού Χριστού. 

Υπήρξαν και αρκετοί όμως που αμφισβήτησαν την πραγματική διάσταση των γεγονότων και αντέδρασαν ειρωνευόμενοι και ισχυριζόμενοι ότι η Ελένη ψεύδεται. Ανάμεσα σ’ αυτούς που αμφισβήτησαν τις εμφανίσεις του Κυρίου, διαδίδοντας ότι η Ελένη αποβλέπει μ’ αυτόν τον τρόπο σε οικονομικά οφέλη, ήταν και η Άννα Καλαμιώτη, η οποία ισχυριζόταν ότι δεν είναι δυνατόν μία παντρεμένη γυναίκα να βλέπει τον Χριστό. Το βράδυ όμως παρουσιάσθηκε ο Κύριος στον ύπνο της Άννας, ο Οποίος την κάλεσε να σηκωθεί για να της δείξει κάτι. Εκείνη υπάκουσε και τότε είδε ένα φως που έλαμπε όπως ο ήλιος, εντός του οποίου ήταν ο Κύριος, ο Οποίος της αποκάλυψε ότι είναι Εκείνος που φανερώθηκε στην Ελένη. Επιπλέον την επέπληξε για τη δυσπιστία της, ενώ την προειδοποίησε ότι εάν εξακολουθήσει να δυσπιστεί, τότε θα χάσει την προστασία της από τον Θεό. Γι’ αυτό και την προέτρεψε να επισκεφθεί το σπίτι της αδίκως κατηγορούμενης Ελένης για να τη γνωρίσει καλύτερα. Η Άννα ξύπνησε έντρομη από το όνειρο και πήγε στο σπίτι της Ελένης για να διηγηθεί τα συμβάντα. Κατά τη διάρκεια όμως της αφήγησης της Άννας παρουσιάσθηκε στο νότιο μέρος του σπιτιού ένα πολύ μικρό λαμπερό αστέρι, το οποίο για λίγο στάθηκε πάνω από το εικονοστάσι. Το αξιοθαύμαστο αυτό γεγονός προκάλεσε τον θαυμασμό και την απορία των γυναικών που ήταν συγκεντρωμένες στο σπίτι, ενώ ο σύζυγος της Ελένης πληροφορούμενος το περίεργο φαινόμενο, παρακάλεσε τον Κύριο να τον αξιώσει να δει και αυτός ένα θαύμα. Και δεν άργησε η στιγμή, αφού στις τρεις τα ξημερώματα ακούσθηκε ένας δυνατός θόρυβος, ο οποίος τίναξε και τα δύο φύλλα της κλειδαμπαρωμένης πόρτας. Πετάχθηκε αμέσως έντρομος για να δει τί συμβαίνει, αλλά διαπίστωσε ότι δεν είχε μπει κανείς. Όταν έκλεισε την πόρτα και πήγε στο εικονοστάσι για να προσευχηθεί, είδε το μικρό λαμπερό αστέρι που είχε εμφανισθεί το πρωί και κατάλαβε ότι ο Κύριος είχε επισκεφθεί και πάλι το σπίτι του, αφού αξιώθηκε και ο ίδιος να δει ένα θαυμαστό σημείο. 

 

Αλλά ο Κύριος συνέχισε τις θαυμαστές εμφανίσεις Του. Τα μεσάνυχτα της επόμενης ημέρας παρουσιάσθηκε στον τόπο, όπου ο Ιησούς Χριστός εμφανιζόταν, ένα ολόλευκο περιστέρι, το οποίο εξαφανίσθηκε μέσα σε μία μεγαλειώδη λάμψη, αφού πέταξε τριγύρω τρεις φορές. Μετά από μερικές ημέρες ακούσθηκε και πάλι ο κτύπος στην πόρτα του σπιτιού της Ελένης και εμφανίσθηκε και πάλι ο Κύριος με τη μορφή ενός γέροντα κρατώντας μία ξύλινη ράβδο. Ζήτησε να ξεκουρασθεί και αφού κάθισε, ενημέρωσε κρυφά η Ελένη τον σύζυγό της για την επίσκεψη του Κυρίου, ώστε να αξιωθεί και εκείνος να Τον δει από κοντά. Όταν όμως μπήκαν και οι δύο μέσα στο δωμάτιο, ο Κύριος είχε εξαφανισθεί. Το γεγονός λύπησε τον σύζυγο, ο οποίος κατόπιν έφυγε να πάει σε δουλειά. Επιστρέφοντας η Ελένη στο σπίτι, είδε τον Κύριο να κάθεται και πάλι στην ίδια θέση που καθόταν. Μάλιστα τη ρώτησε για ποιο λόγο κάλεσε τον άνδρα της, της είπε δε ότι Εκείνος δεν έφυγε από εδώ. Όμως η Ελένη και ο σύζυγός της δεν μπόρεσαν να Τον δουν. Κατόπιν εξαφανίσθηκε μέσα σε μία εκτυφλωτική λάμψη. Ύστερα από λίγες ημέρες η παρουσία μίας γυναίκας στο σπίτι της Ελένης που είχε κάνει αποβολή, προκάλεσε την αντίδραση της κόρης της Ελένης, της Αναστασίας, η οποία είπε στη μητέρα της ότι ο «Παππούς», δηλαδή ο Κύριος, δεν θέλει να κάθεται αυτή η γυναίκα, ενώ μία Κυριακή που το καντήλι ήταν σβηστό, είδε η Ελένη τον σεβάσμιο μοναχό να κάθεται πάνω σε μία μεγάλη πέτρα. Όταν πλησίασε προς το καντήλι, αυτό είχε ανάψει, ενώ ο Κύριος είχε εξαφανισθεί. 

 

Στο μεταξύ μία χριστιανή, ονόματι Αιμιλία, η οποία κήρυττε τον λόγο του Θεού, επισκέφθηκε την Ελένη και ενημερώθηκε για τις εμφανίσεις του σεβάσμιου μοναχού. Την προέτρεψε μάλιστα για να εξακριβώσει και να πιστοποιήσει, εάν πράγματι ο μοναχός που εμφανίζεται είναι ο Κύριος και όχι κάποιο πονηρό πνεύμα, να Του δείξει έναν ξύλινο σταυρό και να Τον ρωτήσει, εάν γνωρίζει τον σταυρό και εάν πιστεύει στον Χριστό, κατόπιν δε να Του ζητήσει να κάνει τον σταυρό Του. Την επόμενη ημέρα παρουσιάσθηκε στην Ελένη ο Κύριος τη στιγμή που άναβε το καντήλι και της είπε ότι άκουσε τη συζήτηση που είχε με την Αιμιλία, την προέτρεψε δε να Τον ρωτήσει ό,τι θέλει, αφού η συμβουλή της φίλης της ήταν σωστή. Η Ελένη ακολούθησε την προτροπή της Αιμιλίας και ο Κύριος ανταποκρίθηκε θετικά στα ερωτήματά της. Μάλιστα αφού έκανε και το σημείο του σταυρού, σήκωσε το χέρι Του και ευλόγησε, λέγοντας ότι «είναι Εκείνος που φωτίζει όλο τον κόσμο και πάντοτε θα τον φωτίζει». Της είπε ακόμα ότι «είναι ο Ιησούς Χριστός» και θα βρίσκεται βοηθός και συμπαραστάτης δίπλα της, αφού παρόλο που θα δοκιμασθεί και θα υποφέρει, θα γίνει τελικά το θέλημά Του. Τα λόγια του Κυρίου ήταν τόσο πειστικά, ώστε η ψυχή της Ελένης κυριεύτηκε από απέραντη πνευματική αγαλλίαση, γεγονός που την παρακίνησε να φιλήσει το δεξί χέρι του Κυρίου. Στη συνέχεια ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έδωσε την εντολή στην Ελένη να πάει να βρει τις φίλες της, τη Βασιλεία και την Αιμιλία, και να πάνε στον ιερέα για να του πουν ότι είναι ανάγκη να σκάψουν στο σημείο που τους δείχνει, το οποίο βρισκόταν κοντά στον φούρνο, και να βγάλουν τον λίθο που διακρινόταν λίγο. Αφού σχίσουν τον λίθο, να γράψουν πάνω σ’ αυτόν σε σχήμα ημικυκλίου τις λέξεις«Ανάστασις Χριστού» και να σκαλίσουν έναν σταυρό στο μέσο. Αυτόν τον λίθο θα έπρεπε στη συνέχεια να τοποθετήσουν στη δεξιά πλευρά της εισόδου του Ναού, ο οποίος θα πρέπει να κτισθεί σ’ αυτό το οικόπεδο. Μετά από αυτά τα συγκλονιστικά λόγια ο Κύριος εξαφανίσθηκε μέσα σε μία εκτυφλωτική λάμψη. 

Όμως μετά από λίγες ημέρες η Ελένη άκουσε και πάλι τους τρεις γνωστούς κτύπους και αφού μπήκε ο Κύριος με τη μορφή του μοναχού, της είπε να πάει στον ιδιοκτήτη του σπιτιού και να του πει να Του δώσει αυτό το οικόπεδο για να κτισθεί ο Ναός Του, ενώ στη συνέχεια να πάει στον ιερέα και να του πει να φροντίσει να βγάλει την άδεια ανεγέρσεως του Ναού. Αφού ο Κύριος είπε αυτά, εξαφανίσθηκε. Μετά από τη συγκλονιστική αυτή αποκάλυψη πήγε η Ελένη στον σπιτονοικοκύρη της και του είπε ότι ο Κύριος επιθυμεί να κτισθεί Ναός στο οικόπεδό του. Ακούγοντας ο σπιτονοικοκύρης αυτά τα λόγια, της είπε ότι την όλη υπόθεση θα αναλάβει ο ίδιος. Όμως η Ελένη άρχισε να στεναχωριέται, γιατί είχαν περάσει δύο εβδομάδες και δεν είχε γίνει απολύτως τίποτα. Στο μεταξύ ο σπιτονοικοκύρης την ενημέρωσε ότι πήρε την άδεια ανεγέρσεως και σύντομα θα αρχίσει η ανοικοδόμηση του Ναού. Η είδηση για την ανέγερση του Ναού παρότρυνε πολλούς στο να δωρήσουν υλικά για το κτίσιμο. Όμως ένα Σάββατο γύρω στις τρεις το μεσημέρι άκουσε η Ελένη στην πόρτα του σπιτιού της τους γνωστούς τρεις κτύπους. Τότε εμφανίσθηκε ο Κύριος με τη γνωστή μορφή του μοναχού και απευθυνόμενος στην Ελένη, τη ρώτησε με αυστηρό ύφος τον λόγο που δεν ανέλαβε η ίδια την υπόθεση της εκδόσεως άδειας για την ανέγερση του Ναού Του. Γι’ αυτό τον λόγο και της έδωσε την εντολή να πάει με μία γυναίκα στον ιερέα για να εκδοθεί η άδεια ανεγέρσεως του Ναού, αφού ο σπιτονοικοκύρης της είχε πει ψέματα ότι είχε εκδοθεί η άδεια και ότι σύντομα θα κτιζόταν ο Ναός. Μάλιστα την προειδοποίησε ότι εάν δεν ακολουθήσει τις εντολές Του, θα καταστραφούν όλα τα σιτηρά και θα αποδείξει αμέσως τώρα τη δυσαρέσκειά Του. Έτσι μόλις έφυγε ο Κύριος, μία ισχυρότατη βροχόπτωση συνοδευόμενη με χαλάζι είχε ως αποτέλεσμα να πλημμυρίσει το σπίτι από νερά, αλλά χωρίς να προκαλέσει ζημιές. Μετά την καταιγίδα η Ελένη βρήκε μία γυναίκα, ονόματι Ασημένια, και αφού της διηγήθηκε τα συμβάντα, πήγαν στο σπίτι του ιερέως π. Αριστείδου Μπασιάκου, ο οποίος με μεγάλη προθυμία δραστηριοποιήθηκε για τη χορήγηση της άδειας. Ενδεικτικό είναι ότι όλοι οι επίτροποι εκτός από έναν υπέγραψαν τη σχετική αίτηση. 

Μ’ αυτό τον τρόπο ανεγέρθηκε ο Ναός της Αναστάσεως του Χριστού στα Σπάτα, όπου στον πρόναο σύμφωνα με την επιθυμία Του και δεξιά από την κεντρική είσοδο του Ναού τοποθετήθηκε ο καθαγιασμένος λίθος με την επιγραφή «Ανάστασις Χριστού». Στο κάτω μέρος τοποθετήθηκε αργότερα αγιογραφία του προσώπου του Ιησού Χριστού με τη μορφή του Αγίου Μανδηλίου, η οποία μέχρι σήμερα αποτελεί σημείο ευλαβικής αναφοράς για τους προσκυνητές του Ιερού Ναού. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι στον τόπο της ευρέσεως του λίθου υπάρχει σήμερα αριστερά της κεντρικής εισόδου στον προαύλιο χώρο του πανσέπτου Ιερού Ναού μαρμάρινο προσκυνητάρι, όπου στο πάνω μέρος υπάρχει εικόνα της Αναστάσεως του Χριστού, ενώ από κάτω υπάρχει εγχάρακτο Άγιο Ποτήριο και εκατέρωθεν αυτού δύο παγόνια να πίνουν νερό. Στο κάτω μέρος υπάρχει εγχάρακτο το ακόλουθο κείμενο: «ΑΠΟ ΤΟ 1932 ΕΠΙ ΤΡΙΕΤΙΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝ ΦΩΤΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟΝ ΑΥΤΟΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΟΥ ΕΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ Η ΣΤΗΛΗ ΑΥΤΗ ΙΔΡΥΘΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΧΑΡΑ ΜΕΓΑΛΗ ΓΕΝΗΣΕΤΑΙ ΤΩ ΛΑΩ». Ο Ναός της Αναστάσεως του Χριστού Σπάτων θεμελιώθηκε το 1933 και ο χώρος που ανεγέρθηκε δωρήθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος από τον Ηλία Παπακωνσταντίνου και ένα μέρος 300 τ.μ. από τον Βασίλειο Σιδέρη. Μέσα σε επτά μήνες είχε ολοκληρωθεί η ανέγερση του περικαλλούς αυτού πρώτου Ναού, ο οποίος ήταν ρυθμού σταυροειδούς βασιλικής μετά τρούλου και κοσμούνταν εκατέρωθεν με δύο κωδωνοστάσια. Από τη θεμελίωση του Ναού μέχρι και την ευφρόσυνη ημέρα των εγκαινίων του, τα οποία τελέσθηκαν στις 25 Μαρτίου 1935 από τον εκ Σινώπης λόγιο Μητροπολίτη Δράμας κυρό Βασίλειο Κομβόπουλο (1930-1941), την εποπτεία για την ανοικοδόμηση του Ναού είχε η επιτροπή ανεγέρσεως με πρόεδρο τον αείμνηστο ιερέα π. Αριστείδη Μπασιάκο. 

Αλλά οι θαυματουργικές εμφανίσεις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού συνεχίστηκαν τόσο κατά την περίοδο της ανεγέρσεως όσο και μετά την ολοκλήρωση του έργου της ανοικοδομήσεως του πανσέπτου και περικαλλούς Ναού Του. Ακόμη και κατά την ημέρα των εγκαινίων του Ναού ο Κύριος ήταν παρών, αφού ακούσθηκε ξαφνικά μία φωνή που κανείς δεν μπόρεσε να εντοπίσει από πού προερχόταν, εκτός από τον μικρό γιο της Ελένης, τον Μανώλη, ο οποίος με το χέρι του έδειχνε τον Κύριο, ενώ μία φωτεινή λάμψη που εμφανίσθηκε μπροστά στο ιερό την ώρα που εξομολογούσε ο Μητροπολίτης Δράμας κυρός Βασίλειος την Ελένη, έγινε αντιληπτή από τους εκκλησιαζόμενους. Αλλά και μία ηλικιωμένη γυναίκα που είχε μείνει στον γυναικωνίτη παρά την εντολή του Μητροπολίτου Δράμας να βγουν όλοι έξω από τον Ναό σύμφωνα με την επικρατούσα εκκλησιαστική τάξη της τελετής των εγκαινίων, ήρθε αντιμέτωπη μ’ έναν άγνωστο ιερέα που ήταν ο ίδιος ο Κύριος, ο Οποίος αφού την πήρε από το χέρι και την κατέβασε στον νάρθηκα, εξαφανίσθηκε. 

 

Στον πάνσεπτο Ιερό Ναό της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων τοποθετήθηκαν οι δυο εφέστιες ιερές και θαυματουργές εικόνες, της Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού και της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος. Και οι δύο φιλοτεχνήθηκαν στο Άγιο Όρος με την ίδια τεχνοτροπία και αποτελούν δωρεά επιφανούς Αθηναίου επιχειρηματία. Η ύπαρξη της εφέστιας εικόνος της Αγίας Φωτεινής οφείλεται στην κατ’ όναρ εμφάνιση της Αγίας στον εκ Κορωπίου Αττικής εργάτη Νικόλαο Αγάπη, ο οποίος εργαζόταν για την ανοικοδόμηση του Ναού. Σ’ αυτόν η Αγία μεγαλομάρτυς και ισαπόστολος Φωτεινή του έδωσε την εντολή να πάει να βρει στα Σπάτα την Ελένη και να πει στους επιτρόπους ο νέος Ναός να εγκαινιασθεί τόσο στον Αναστάντα Κύριο όσο και στην Αγία Φωτεινή. Παρόλο όμως που πληροφορήθηκε η Ελένη την κατ’ όναρ εμφάνιση της Αγίας, δίσταζε να το ανακοινώσει στους επιτρόπους, μήπως και παρεξηγηθεί από τον κόσμο. Όμως η Αγία Φωτεινή παρουσιάσθηκε στον ύπνο της Ελένης και εξέφρασε για μία ακόμη φορά την επιθυμία της να συμπεριληφθεί στον Ιερό Ναό του Χριστού στα Σπάτα, ενώ την ενθάρρυνε να μην φοβάται τον κόσμο. Από το όνειρο ξύπνησε απότομα η Ελένη και τότε είδε μπροστά της ολόσωμη την Αγία Φωτεινή, η οποία της επανέλαβε την επιθυμία της, κατόπιν δε εξαφανίσθηκε μέσα σε μία φωτεινή νεφέλη. Μετά από αυτή την υπερφυή αποκάλυψη η Ελένη ανακοίνωσε στους επιτρόπους τα θαυμαστά αυτά συμβάντα και έτσι κατ’ εντολήν της ίδιας της Αγίας ο ανηγειρόμενος πάνσεπτος Ιερός Ναός του Σωτήρος Χριστού έγινε τρισυπόστατος και αφιερώθηκε στην Ανάσταση και Ανάληψη του Κυρίου και στην Αγία μεγαλομάρτυρα και ισαπόστολο Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα. Είναι ενδεικτικό ότι πριν από την τοποθέτηση στον Ναό των εφέστιων εικόνων της Αναστάσεως του Χριστού και της Αγίας Φωτεινής η ευσεβής και ενάρετη Ελένη είδε στον ύπνο της τον Κύριο και κάτω από Εκείνον τις δύο εικόνες. Της είπε μάλιστα ότι η μεν εικόνα του Ιησού Χριστού δεν είναι και τόσο επιτυχημένη, ενώ η εικόνα της Αγίας Φωτεινής έχει ιστορηθεί με επιτυχία σύμφωνα με το πρωτότυπο σαν να είναι έτοιμη να μιλήσει, όπως ακριβώς την είδε στο φρέαρ του Ιακώβ. Παράλληλα προφήτευσε ότι η αριστουργηματική αυτή εικόνα θα μιλήσει μία ημέρα ενώπιον πλήθους πιστών. Γι’ αυτό και καθιερώθηκε μετά τα εγκαίνια του τρισυπόστατου Ιερού Ναού της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων η τέλεση λαμπράς πανηγύρεως την Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Ε΄ Κυριακή από του Πάσχα) προς τιμήν της Αγίας ενδόξου μεγαλομάρτυρος και ισαποστόλου Φωτεινής, η οποία περιλαμβάνει μέχρι σήμερα τη λιτάνευση της εφέστιας εικόνος της Αγίας και από τα πρώτα χρόνια συγκέντρωνε πλήθη προσκυνητών από ολόκληρη την Αττική. Στον καθ’ υπόδειξη του Κυρίου ανεγερθέντα νεόδμητο Ιερό Ναό του Σωτήρος Χριστού πολυάριθμα είναι τα θαύματα που επιτελέσθηκαν με τη χάρη του Αναστάντος Κυρίου μας, γεγονός που κατέστησε τον πάνσεπτο Ναό περιώνυμο και λαοφιλές προσκύνημα με ολοένα και μεγαλύτερη συρροή πιστών από ολόκληρη την Αττική, αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα. 

Η πανελλήνια φήμη του Ιερού Ναού Αναστάσεως Χριστού Σπάτων, ο οποίος το 1944 κατέστη Ενοριακός Ναός, οδήγησε στην ανέγερση μεγαλύτερου και περικαλλέστερου Ναού, ο οποίος θα εξυπηρετούσε τα πλήθη των προσκυνητών που θα προσέρχονταν για να ικετεύσουν, να υμνήσουν και να δοξολογήσουν τον Αναστάντα Κύριο. Έτσι κατά το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του 1950 προγραμματίστηκε η ανέγερση του νέου μεγαλοπρεπούς Ναού. Ο νέος Ναός οικοδομήθηκε σε δύο φάσεις και οι εργασίες ανεγέρσεως διήρκεσαν περίπου μία δεκαετία (1950 - 1960). Αρχικά κατεδαφίσθηκαν ο τρούλος και το ανατολικό κλίτος και ο Ναός λειτουργούσε προσωρινά στο δυτικό κλίτος. Στη συνέχεια οικοδομήθηκε το δυτικό τμήμα, το οποίο ενώθηκε με το υπόλοιπο. Ο νέος μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων, ο οποίος από το 1971 ανακηρύχθηκε επισήμως Προσκυνηματικός Ναός, είναι ρυθμού σταυροειδούς βασιλικής μετά τρούλου και σχεδιάσθηκε από τον αρχιτέκτονα Βασίλειο Νικολαΐδη, κοσμείται δε με κωδωνοστάσιο που οικοδομήθηκε το 2003. Ο νέος τρισυπόστατος Ναός θεμελιώθηκε το καλοκαίρι του 1956 από τον αοίδιμο πρώτο Μητροπολίτη της νεοσυστάτου Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής και Μεγαρίδος κυρό Ιάκωβο Βαβανάτσο (1936 - 1962), εγκαινιάσθηκε δε με την πρέπουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα μετά από 57 έτη από τη θεμελίωσή του, στην πανήγυρη της Αγίας Φωτεινής την Κυριακή της Σαμαρείτιδος 13 Μαΐου 2012, με τη συμμετοχή των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων κ. Ειρηναίου, Χόγκ Κόγκ κ. Νεκταρίου και Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, του και Ποιμενάρχου της Τοπικής Εκκλησίας από τις 26 Ιουνίου 2004. Στον μπροστινό προαύλιο χώρο του Ναού και συγκεκριμένα στο σημείο που το 1930 ήταν κτισμένος ο φούρνος και αποτελεί τον τόπο ευρέσεως του λίθου, της τιμίας δηλαδή πέτρας, υπάρχει το μαρμάρινο προσκυνητάρι με την εικόνα της Αναστάσεως του Χριστού και το εγχάρακτο κείμενο για να θυμίζει στον προσκυνητή το σημείο της εμφανίσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Δεξιά της κεντρικής εισόδου υπάρχει εντοιχισμένο εικονοστάσι με την εικόνα του Αγίου Μανδηλίου και στο πάνω μέρος λαξευμένο τμήμα του ιερού λίθου που ευρέθηκε και στο οποίο καθ’ υπόδειξη του Κυρίου χαράχθηκαν οι λέξεις «Ανάστασις Χριστού». Ο νέος περικαλλής Ναός είναι αγιογραφημένος διά χειρός του Πέτρου Βαμπούλη, ο οποίος υπήρξε μαθητής του αειμνήστου Φωτίου Κόντογλου, κοσμείται δε με δύο περίτεχνα μαρμάρινα προσκυνητάρια, έργα των αδελφών Φιλιππότη, στα οποία έχουν τοποθετηθεί οι εφέστιες εικόνες της Αναστάσεως του Χριστού και της Αγίας Φωτεινής. Το μαρμάρινο τέμπλο του Ναού είναι έργο των επιφανών Τηνίων μαρμαροτεχνιτών αδελφών Φιλιππότη και κατασκευάστηκε το 2002, ενώ ο άμβωνας και ο δεσποτικός θρόνος είναι έργα του διακεκριμένου μαρμαρογλύπτη Κωνσταντίνου Περάκη, φιλοτεχνήθηκαν δε το 1951 και 1952 αντίστοιχα. Στο αριστερό κλίτος του Ναού υπάρχει το παρεκκλήσιο της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, το οποίο κοσμείται με περίτεχνη μαρμάρινη κολυμβήθρα που χρησιμεύει για τη βάπτιση των νηπίων. Ενδεικτικό είναι ότι στον χώρο του Ιερού Ναού Αναστάσεως Χριστού Σπάτων υπάρχει ειδικό Βαπτιστήριο για τους ενήλικες, όπου στη μεγάλη μαρμάρινη σταυρόσχημη κολυμβήθρα τελούνται οι βαπτίσεις κυρίως αλλοδαπών αλλοθρήσκων που ασπάζονται την Ορθοδοξία. 

Ο μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων πανηγυρίζει με την πρέπουσα εκκλησιαστική τάξη τρεις φορές το χρόνο. Τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, όπου εορτάζεται πανηγυρικά η λαμπροφόρος Ανάσταση του Κυρίου μας, στην οποία είναι αφιερωμένος ο πάνσεπτος Προσκυνηματικός Ναός, την Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Ε΄ Κυριακή από του Πάσχα), όπου τιμάται πανηγυρικά η Αγία μεγαλομάρτυς και ισαπόστολος Φωτεινή και λιτανεύεται η αριστουργηματική εφέστια εικόνα της και στις 14 Σεπτεμβρίου επ’ ευκαιρία της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού που αποτελεί και την πολυπληθέστερη πανήγυρη του Ναού. Κατά το διήμερο της πανηγύρεως 13-14 Σεπτεμβρίου συρρέει πλήθος πιστών για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας, ο οποίος αποτελεί το μέσο της ανθρώπινης σωτηρίας και την απόδειξη της θεότητος του Σωτήρος Χριστού, ενώ βιώνοντας ο πιστός το μαρτύριο του Σταυρού βιώνει στη συνέχεια και τη χαρά της Αναστάσεως. Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελείται στον πάνσεπτο Ναό του Χριστού το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου η τελετή της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας και η επακολουθείσα Πανηγυρική Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, στην οποία προεξάρχει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, ενώ εντυπωσιακή είναι και η κοσμοσυρροή που παρατηρείται στο Ιερό Προσκύνημα του Χριστού την Κυριακή Γ΄ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως). Ιδιαίτερα λαοφιλής είναι η ολονύκτιος Ακολουθία, η οποία τελείται από παλαιοτάτων χρόνων κάθε Σάββατο καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και αποτελεί πνευματική πανδαισία για τους συμμετέχοντες πιστούς. Το γεγονός αυτό έχει καταστήσει το Ιερό Προσκύνημα Αναστάσεως Χριστού Σπάτων περιώνυμο σε ολόκληρη την Ελλάδα, δεδομένου ότι είναι ο μοναδικός Ναός της Ορθοδοξίας, όπου τελείται ανελλιπώς κάθε Σάββατο ολονύκτιος Ακολουθία, η οποία περιλαμβάνει Εσπερινό, Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα, Όρθρο και Θεία Λειτουργία. Σ’ αυτές τις Αγρυπνίες προσέρχονται ιδιαίτερα συχνά πολλοί ασθενείς, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τις συγκλονιστικές μαρτυρίες των θεραπευθέντων. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι με τη θαυματουργική χάρη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έχουν γίνει και εξακολουθούν και μέχρι σήμερα να γίνονται πολυάριθμα θαύματα στον πάνσεπτο Ιερό Προσκυνηματικό Ναό της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων. Από το έτος 1933 μέχρι και το έτος 2009 έχουν καταγραφεί και γνωστοποιηθεί θαύματα στο περιώνυμο αυτό Ιερό Προσκύνημα της Αττικής. Καρκινοπαθείς, παράλυτοι, τυφλοί, κωφάλαλοι, νεφροπαθείς, φυματικοί, δαιμονισμένοι, ψυχοπαθείς, ασθενείς από ανίατες αρρώστιες θεραπεύθηκαν διά της χάριτος του Κυρίου, προσερχόμενοι με πίστη και ευλάβεια στον πανίερο και ευλογημένο αυτό χώρο, όπου εμφανίσθηκε ο Λυτρωτής της Ανθρωπότητος Ιησούς Χριστός. Σημαντικό είναι και το φιλανθρωπικό έργο που επιτελείται στο Ιερό Προσκύνημα, αφού στον χώρο του λειτουργούν δύο φιλανθρωπικά ιδρύματα, το Γηροκομείο «Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ» και η Μονάδα Ανακουφιστικής Φροντίδας «Η ΓΑΛΙΛΑΙΑ», ενώ μέσα από τη λατρευτική ζωή παρέχεται πλουσιοπάροχα η χάρη του Αναστάντος Κυρίου και η δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Στον πάνσεπτο Ιερό Ναό της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων διηκόνησαν αξιόλογοι και σεβάσμιοι κληρικοί, όπως οι αοίδιμοι Αρχιμανδρίτες - Ιεροκήρυκες π. Μελέτιος Ράντος και π. Ιερόθεος Πετρίδης, ενώ στις ημέρες μας Προϊστάμενος του περιωνύμου αυτού Ιερού Προσκυνηματικού Ναού είναι ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Αρχιμανδρίτης π. Ιερόθεος Καλογερόπουλος. 

Το Ιερό Προσκύνημα Αναστάσεως Χριστού Σπάτων της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής αποτελεί μία πνευματική όαση στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς μας, αφού προσερχόμενος ο πιστός εναποθέτει την ελπίδα του στον Αναστάντα Κύριό μας, αναζητώντας την κοινωνία μαζί Του και προσδοκώντας το θαύμα και την εν Χριστῴ σωτηρία. Το ελπιδοφόρο μήνυμα που φέρνει ο Ιησούς Χριστός στον σημερινό κόσμο, επιβεβαιώνεται και μέσα από την τελευταία Του εμφάνιση στον ύπνο της αειμνήστου ευσεβούς και εναρέτου Ελένης Δανιηλίδου (†29 Οκτωβρίου 1973), η οποία αναδείχθηκε σύμφωνα με την εντολή Του το «σκεύος εκλογής» για την ανέγερση του πανσέπτου Ιερού Ναού της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων. Στην τελευταία αυτή εμφάνιση του Κυρίου η Ελένη εξέφρασε την ευχή και την παράκληση ο Κύριος να σώσει την ανθρωπότητα από τις ανίατες ασθένειες, ώστε να μην υποφέρουν οι άνθρωποι. Και ο Ιησούς Χριστός της απάντησε ότι δεν ήρθε ακόμη ο χρόνος, αλλά σύντομα θα έρθει η στιγμή που ο άνθρωπος σύμφωνα με τη θεία επιταγή και τη θεία έμπνευση θα έχει στα χέρια του το φάρμακο εκείνο, το οποίο θα θεραπεύει όλες τις ασθένειες.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός 

Βιβλιογραφία

• Ιερό Προσκύνημα Αναστάσεως Χριστού Σπάτων, oxristosstaspata.blogspot.com 
• Μελινού Εμμανουήλ, Ο Χριστός στα Σπάτα, Β΄ Έκδοση, Αθήνα 2009
• Πασσά Νικηφόρου (†), Αρχιμανδρίτου -Ιεροκήρυκος, Το Προσκύνημα του Χριστού στα Σπάτα, Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Σπάτα 2007
• Πώς ενεφανίσθη ο Λυτρωτής της Ανθρωπότητος Ιησούς Χριστός κατά το έτος 1932 εις Σπάτα Αττικής, Β΄ Έκδοση, 1939

Εικόνες

(1) Η πόλη Σπάτα Αττικής κατέστη περιώνυμη σε ολόκληρη την Ελλάδα χάρη στον περικαλλή και πάνσεπτο Ιερό Προσκυνηματικό Ναό της Αναστάσεως Χριστού, ο οποίος ανεγέρθηκε καθ’ υπόδειξη του ίδιου του Κυρίου μετά από αλλεπάλληλες εμφανίσεις Του στην αείμνηστη Ελένη Δανιηλίδου.

(2) Η εφέστια εικόνα της Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού στο ομώνυμο Ιερό Προσκύνημα των Σπάτων.

(3) Η αείμνηστη Ελένη Δανιηλίδου (+29 Οκτωβρίου 1973), η οποία αναδείχθηκε «σκεύος εκλογής» για την ανέγερση του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού Αναστάσεως Χριστού Σπάτων.

(4) Η επιβλητική μορφή του Παντοκράτορος στον τρούλο του Ιερού Ναού Αναστάσεως Χριστού Σπάτων. Ιστορήθηκε το 1969 από τον Πέτρο Βαμπούλη, ο οποίος ανέλαβε την αγιογράφηση ολόκληρου του Ναού.

(5) Άποψη του πρώτου Ιερού Ναού της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων. oxristosstaspata.blogspot.gr

(6) Ο θεμελιωθείς το 1933 και εγκαινιασθείς το 1935 πρώτος Ιερός Ναός της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων.  Μπροστά από το Ναό διακρίνεται το ζεύγος Δανιηλίδου με πέντε από τα έντεκα παιδιά του. oxristosstaspata.blogspot.gr

(7) Μετά την ανέγερση του πρώτου Ιερού Ναού πλήθος πιστών συνέρρεε στην πανήγυρη της Αγίας Φωτεινής την Κυριακή της Σαμαρείτιδος. oxristosstaspata.blogspot.gr

(8) Στιγμιότυπο από τη λιτάνευση της εικόνος της Αγίας Φωτεινής σε πανήγυρη της δεκαετίας του 1950. oxristosstaspata.blogspot.gr

(9) Η εφέστια εικόνα της Αγίας μεγαλομάρτυρος και ισαποστόλου Φωτεινής της Σαμαρείτιδος στο Ιερό Προσκύνημα Αναστάσεως Χριστού Σπάτων. Αποδίδει αριστουργηματικά τη μορφή της Αγίας και λιτανεύεται κατ’ έτος στην πανήγυρη της Κυριακής της Σαμαρείτιδος.

(10) Άποψη του μεγαλοπρεπούς Ιερού Προσκυνηματικού Ναού της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων με τον ογκώδη τρούλο του.

(11) Ο νέος περικαλλής Ιερός Ναός της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων θεμελιώθηκε το 1956 και εγκαινιάσθηκε την Κυριακή της Σαμαρείτιδος 13 Μαΐου 2012.

(12) Η αξιοπρόσεκτη πρόσοψη του Ιερού Ναού Αναστάσεως Χριστού Σπάτων.

(13) Ο περικαλλής και πάνσεπτος Ιερός Ναός της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων αποτελεί λαοφιλές προσκύνημα με πλούσια λατρευτική ζωή.

(14) Ο Ιερός Προσκυνηματικός Ναός της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων είναι τρισυπόστατος και πανηγυρίζει τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, την Κυριακή της Σαμαρείτιδος και στην εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

(15) Ο Ιερός Ναός της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων εντυπωσιάζει τον προσκυνητή με την εξωτερική του μεγαλοπρέπεια.

(16) Το μαρμάρινο προσκυνητάρι με την εικόνα της Αναστάσεως στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού. Ανεγέρθηκε στο σημείο της εμφανίσεως του Ιησού Χριστού και της ευρέσεως της τιμίας πέτρας.

(17) Δεξιά της κεντρικής εισόδου του Ναού υπάρχει εντοιχισμένο προσκυνητάρι με την εικόνα του Αγίου Μανδηλίου. Στο πάνω μέρος υπάρχει κατ’ εντολήν του Κυρίου τμήμα της ευρεθείσης τιμίας πέτρας με χαραγμένες τις λέξεις "Ανάστασις Χριστού".

(18) Στο κάτω μέρος του μαρμάρινου προσκυνηταρίου υπάρχει επιγραφή που επιβεβαιώνει την από του έτους 1932 και επί τριετία εμφάνιση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

(19) Την Κυριακή της Σαμαρείτιδος 13 Μαΐου 2012, ημέρα της κατ’ έτος πανηγύρεως προς τιμήν της Αγίας Φωτεινής, τελέσθηκαν τα εγκαίνια  του Ιερού Ναού Αναστάσεως Χριστού Σπάτων. Διακρίνεται ο Αρχιμανδρίτης π. Ιερόθεος Καλογερόπουλος, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής και Προϊστάμενος του Ιερού Ναού.

(20) Στιγμιότυπο από τη λιτάνευση πέριξ του Ιερού Ναού κατά την ευφρόσυνο ημέρα των εγκαινίων του, την Κυριακή της Σαμαρείτιδος 13 Μαΐου 2012.

(21) Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων κ. Ειρηναίος ιερουργών στο Ιερό Προσκύνημα Αναστάσεως Χριστού Σπάτων την Κυριακή της Σαμαρείτιδος 13 Μαΐου 2012.

(22) Επί των ημερών της αρχιερατείας του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου τελέσθηκαν τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Αναστάσεως Χριστού Σπάτων (Κυριακή Σαμαρείτιδος 13 Μαΐου 2012).

(23) Πλήθος ευσεβών χριστιανών συρρέει στη λαμπρά πανήγυρη της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στο Ιερό Προσκύνημα Αναστάσεως Χριστού Σπάτων.

(24) Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρώην Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Αγαθόνικος, ο αοίδιμος Αρχιμανδρίτης και τακτικός Ιεροκήρυκας του Ιερού Προσκυνήματος π. Ιερόθεος Πετρίδης και ο εφημέριος π. Κωνσταντίνος Νικόπουλος στον ευλογημένο χώρο του Ιερού Ναού Αναστάσεως Χριστού Σπάτων.

(25) Ο αοίδιμος Αρχιμανδρίτης π. Ιερόθεος Πετρίδης (+15 Μαρτίου 2010), διατελέσας Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, ιερουργών στο Ιερό Προσκύνημα Αναστάσεως Χριστού Σπάτων.

(26) Τα εγκαίνια του Ιερού Ναού της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων τελέσθηκαν από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων κ. Ειρηναίο, Χόγκ Κόγκ κ. Νεκτάριο και Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο. synodoiporia.blogspot.gr

(27) Στιγμιότυπο από τον εγκαινιασμό της Αγίας Τραπέζης του Ιερού Ναού Αναστάσεως Χριστού Σπάτων. oxristosstaspata.blogspot.gr

(28) Ο Ιερός Ναός Αναστάσεως Χριστού Σπάτων είναι ρυθμού σταυροειδούς βασιλικής μετά τρούλου. oxristosstaspata.blogspot.gr

(29) Πανοραμική άποψη του εσωτερικού του Ιερού Ναού. oxristosstaspata.blogspot.gr

(30) Το εσωτερικό του  Ιερού Ναού Αναστάσεως Χριστού Σπάτων. oxristosstaspata.blogspot.gr

(31) Η Αγία Τράπεζα στο Ιερό Βήμα του Ιερού Ναού Αναστάσεως Χριστού Σπάτων. oxristosstaspata.blogspot.gr

(32) Στιγμιότυπο από την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην πανήγυρη της 14ης Σεπτεμβρίου 2012. Προεξάρχει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος. oxristosstaspata.blogspot.gr

(33) Η πρόσοψη του Ιερού Ναού με το επιβλητικό κωδωνοστάσιο. Διακρίνεται το μαρμάρινο προσκυνητάρι στον προαύλιο χώρο αριστερά, το οποίο ανεγέρθηκε στον χώρο της Θεοφανείας. oxristosstaspata.blogspot.gr

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την απαραίτητη προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης (Σύνδεσμος Κληρικών Χίου)