3-5-2013 - ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

3 - 5 – 2013

«Σήμερον κρεμᾶται ἐπί ξύλου ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας».

Συγκλονισμένοι ψυχικά προσεγγίζομε σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τή μέγιστη καί ἀνυπέρβλητη θυσία τοῦ Θεοῦ μας, τό ἔσχατο σημεῖο τῆς ἀνέκφραστης καί ἀνείπωτης συγκαταβάσης καί μακροθυμίας τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού προκαλεῖ τό θαυμασμό τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων, τόν κλονισμό τῆς κτίσεως, τήν ὁμολογία τοῦ Ἐκατοντάρχου «ἀληθῶς Θεοῦ Υἱός ἦν οὗτος», τό σχίσιμο τοῦ καταπετάσματος καί τά δάκρυά μας, καθώς βλέπομε κρεμασμένον ἐπί τοῦ Σταυροῦ «τόν ὡραῖον κάλλει παρά τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων», ἀλλά καί τήν ἀποκάλυψη τῆς θείας δόξης καί δυνάμεως.

Μέ ἱερό δέος ἡ ψυχή μας προσπαθεῖ νά ψηλαφίσει τό Μυστήριο τῆς   σημερινῆς Ἁγίας ἡμέρας, πού εἶναι τό μεγαλύτερο καί φοβερώτερο Μυστήριο σ’ ὅλη τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Μεγαλύτερο ἀκόμη καί ἀπό αὐτό τό θαῦμα τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, κατά τόν λόγον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.

Ὁ Σταυρός ἐπάνω στό Γολγοθᾶ. Καί ἐπάνω στό Σταυρό κρέμεται αἱμόφυρτος, περιφρονημένος, ἐγκαταλελειμμένος, ὑβριζόμενος καί βλασφημούμενος, ὡς κακοῦργος καί  λῃστής, ὁ Θεάνθρωπος καί Φιλάνθρωπος Ἰησοῦς, ὁ Λυτρωτής καί Σωτήρας μας, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Τό κεφάλι Του εἶναι τρυπημένο καί ματωμένο ἀπό τό ἀκάνθινο στεφάνι. Τά χέρια Του, πού ἕνωσαν ξανά τή γῆ μέ τόν οὐρανό, εἶναι καρφωμένα στό ξύλο καί παραμένουν πάντα ἐκεῖ ἁπλωμένα, γιά νά ἀναμένουν καί νά δέχονται στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ τόν πεσμένο ἄνθρωπο. Καρφωμένα καί αἱμόφυρτα τά πόδια, πού τά εἶχαν πλύνει τά δάκρυα τῆς μετανοίας καί εὐγνωμοσύνης. Ἀνοιχτή ἡ πληγή στήν πλευρά Του, ἀπό τήν ὁποία θά πλαστῆ ἡ Ἐκκλησία Του.

Ἔτσι πεθαίνει ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας, πού λύτρωσε ἀπό τόν πυρετό τούς ἀρρώστους, πού χάρισε τό ὕδωρ τῆς ζωῆς στούς διψασμένους, πού ἀνέστησε τούς νεκρούς ἀπό τόν τάφο, πού ἕνωσε τούς ἁρμούς τῶν παραλυτικῶν, πού φυγάδευσε τόν δαίμονα ἀπό τίς ἀποκτηνωμένες ψυχές, πού ἔκλαψε μαζί μέ ὅσους ἔκλαιαν, πού, ἀντί νά τιμωρήσει τούς κακούς, τούς ἀνέπλασε σέ μιά καινούργια ζωή, πού δίδαξε μέ λόγια θεϊκά τήν τέλεια ἀγάπη, τήν κρυμμένη γιά ὅσους ἦταν πεσμένοι στό ζωώδη λήθαργο τῆς ἁμαρτίας. Ἀγάπησε ἀπέραντα καί ἀπροσμέτρητα ὅλους τούς ἀνθρώπους, καί τό μῖσος τόν κάρφωσε ἐδῶ, ἀθῶον Αὐτόν, ἐκεῖ ὅπου τό μῖσος καρφώνει τό μῖσος. Ὑπῆρξε πιό δίκαιος ἀπό τή δικαιοσύνη καί ἐφήρμοσαν ἐναντίον του τήν πιό ἀποτρόπαιη ἀδικία. Ἔδωσε τή ζωή καί Τόν πλήρωσαν μέ τόν πιό ἄτιμο τῶν θανάτων. Ἔτσι ἐκφράσθηκε ἡ θεία Ἀγάπη ἀπέναντι στή δική μας ἐνοχή, γιατί ἐμεῖς μέ τίς ἁμαρτίες μας τόν ἀνεβάσαμε στό Σταυρό κι ὄχι οἱ Φαρισαῖοι, ὁ Ἰούδας, ὁ Πιλάτος, προκειμένου νά ξαναβροῦμε τό χαμένο Παράδεισο, γιά νά ἀναστηθοῦμε ἀπό τή φαινομενική ζωή πού εἶναι θάνατος στό ἀθάνατο φῶς τῆς οὐρανίου Βασιλείας Του.

Ἄς ὑποκλιθῆ τό πνεῦμά μας μπροστά στό ἀβόλιστο καί ἀνεξιχνίαστο αὐτό Μυστήριο, ἀλλά ἄς μήν ξεχνοῦν οἱ καρδιές μας μέ τί  ἀντίλυτρο ἐξαγοράσθηκε ἡ ἀπέραντη ἐνοχή μας.

Ἐπί εἴκοσι αἰῶνες τώρα, οἱ ἄνθρωποι πού ἀναγεννήθηκαν στό Χριστό, ὅσοι μποροῦν καί Τόν γνωρίζουν, ὅσοι μποροῦν καί Τόν ἀκολουθοῦν, ὅσοι μποροῦν καί Τόν ἀγαποῦν, ἔχουν κλάψει τοὐλάχιστον μιά φορά στή ζωή τους, ὅταν θυμήθηκαν ἐκείνη τήν Παρασκευή καί ἐκεῖνο τόν θάνατο. Ἀλλά ὅλα τά δάκρυά μας, συγκεντρωμένα σ’ ἕνα πικρό ὠκεανό, δέν θά μπορέσουν νά ἰσοφαρίσουν τήν ἀξία οὔτε μιᾶς ἀπό τίς σταγόνες, πού κόκκινες καί βαρειές, πότισαν τό χῶμα τοῦ Γολγοθᾶ.

Μπροστά στό Μυστήριο τοῦ Σταυροῦ βλέπομε καί τήν πραγματικότητα τῆς ζωῆς μας. Πόλεμος, βία, τυραννία, ἐκμετάλλευσις καί ἄκρατος ἀτομικισμός κυριαρχεῖ σέ μεγάλες περιοχές τοῦ πλανήτη μας. Ἡ ὑποκρισία καί ἡ  ἀνειλικρίνεια τῶν μεγάλων καταδυναστεύουν τούς λαούς, καί οἱ ἄνθρωποι καί πιό  πολύ οἱ νέοι, αἰσθάνονται ἀνίσχυροι, ἀβέβαιοι, ἀπροστάτευτοι, προδομένοι, γιατί ἡ ποικιλόμορφη ἁμαρτία, ἡ βία, ἡ ἀποστασία ἀπό τόν Θεόν, ἡ ἀντίθεση λόγων καί ἔργων, ὁ ψυχρός τεχνολογικός πολιτισμός καί ἡ ὑποκρισία μας, τούς ἀπογοήτευσαν καί τούς  ἀφαίρεσαν τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα ὁδηγώντας σέ ὀδυνηρές αἰχμαλωσίες ψυχῶν καί σωμάτων.

Ὅμως, ὁ θάνατος τοῦ Θεανθρώπου καί Φιλανθρώπου Ἰησοῦ ἔγινε ἡ ζωή γιά μᾶς. Ἐπάνω στό Σταυρό ὁ Κύριος ἔκανε κομμάτια τό ἀνεξόφλητο καί καταδικαστικό γραμμάτιο τῶν ἁμαρτιῶν μας. Μᾶς ἀνώρθωσε, μᾶς ἀνέπλασε, μᾶς ἐλευθέρωσε. Ναί, ὁ Σταυρός εἶναι νίκη, εἶναι θρίαμβος, εἶναι συντριβή τῆς ἁμαρτίας, εἶναι κατάργησις τοῦ θανάτου. Εἶναι ἐλευθερία ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό κάθε ἄλλη δουλεία καί τυραννία, πού τήν ἐξαγόρασε ὁ Χριστός μέ τό Σταυρό Του.

Ἄς μήν ἀπελπιζώμεθα ἀπό τήν ἀπιστία, τήν ἀθεΐα, τήν ἀποστασία καί τήν ἁμαρτία, πού φαίνονται νά κερδίζουν τή μάχη τῶν ἐντυπώσεων. Τό τέλος ἀνήκει στό Θεό. Δέν ἐνίκησαν οἱ σταυρωτές ἀλλά ὁ Ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς καί τά μηνύματα τοῦ Σταυροῦ εἶναι: ἀγάπη, ταπείνωση, αὐτοθυσία, ἀνεξικακία, πίστη ἐλπίδα, συγγνώμη, νίκη, ἐλευθερία, ζωή, ἀνάσταση, ἀπολύτρωση, σωτηρία.

Ἀδελφοί μου!  Ἀντικρύζοντας τόν Ἐσταυρωμένο Κύριό μας ἄς Τόν δοξάσωμε γιά τήν ἀγάπη καί τή μακροθυμία Του. Ἄς ἀναζητήσωμε στά αἱμόφυρτα πόδια Του τήν λύτρωσή  μας. Ἄς ἀφήσωμε νά μᾶς ἀγκαλιάσουν σέ μιά νέα ζωή τά ἁπλωμένα χέρια Του, στή ζωή τῆς χαρᾶς καί τῆς σωτηρίας. Δέν ἔχουμε παρά νά προσέλθωμε «τῇ χαρᾷ καί τῷ φόβῳ», σήμερα, τώρα, «χείλεσιν άναξίοις» καί νά Τόν προσκυνήσωμε μέ τήν ἐνδόμυχη κατάφαση τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου «Προσκυνοῦμεν Σου τά πάθη, Χριστέ» καί μέ τήν λυτρωτική ὁμολογία καί παράκληση τοῦ εὐγνώμονος λῃστοῦ: «Μνήσθητι καί ἡμῶν, Σωτήρ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου»  ΑΜΗΝ!

*   *   *

ΣΗΜ.: Παρακαλοῦνται οἱ Αἰδεσ. Ἐφημέριοι, ὅπως ἀναγνώσουν τό παρόν Κήρυγμα ἐπ’ Ἐκκλησίᾳ, πρό τῆς ἀναγνώσεως τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Ἀποκαθηλώσεως (3.5.2013).

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου