ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀριθμός 38
Κυριακή 17 Ἰουνίου 2012 – Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. δ΄ 18 – 23)
«Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».
Εἶναι ἡ πρόσκληση μέ τήν ὁποία ὁ Μεγάλος Διδάσκαλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καλεῖ τούς ψαράδες τῆς μαγευτικῆς Τιβεριάδος, μέ τίς ἁπλοίκές καρδιές, γιά νά γίνουν Ἀπόστολοι τῆς Ἰδέας καί τῆς θρησκείας τῆς μοναδικῆς, πού ἔρχεται νά διδάξῃ στόν κόσμο. Ἐλᾶτε κοντά μου, τούς λέγει: Ψαράδες θά εἴσαστε πάλι. Μά, ἀντί νά ρίχνετε αὐτά τά δίκτυα στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, θά ρίχνετε τά δίκτυα τοῦ λόγου σας, πού θἆναι λόγος Θεοῦ, στή θάλασσα τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί μέ τή δύναμη του θά ἀνασύρετε ἀπό τόν βυθό τῆς ἀπωλείας τίς κουρασμένες ψυχές καί θἀ τίς ἀναπαύετε στό ὑπήνεμο λιμάνι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Αὐτοί εἶναι οἱ πρῶτοι ὑπέρθειοι μυσταγωγοί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτοί ἔλαβαν πρῶτοι τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν μετέδωκαν στούς διαδόχους τους. Καί ἐξακολουθεῖ ἡ ἴδια Χάρη νά χειροτονῇ τούς λειτουργούς τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι σήμερα, τούς Ἱερεῖς. Γνήσιοι αὐτοί ἀκόλουθοι τοῦ Διδασκάλου τῆς ἀγάπης καί διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ἔζησαν σκορπίζοντας παντοῦ ἀγάπη καί γαλήνη. Ναί, ὁ παπᾶς! Ὅ,τι θέλουν ἄς ποῦν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἱ. Κλήρου. Ὁ παπᾶς, αὐτός ὁ μαυροφορεμένος ἐργάτης τοῦ καλοῦ, πού ἔχει «πεθάνει» γιά τόν κόσμο, ἀλλά «ζῆ» γιά τόν Χριστόν, εἶναι πάντα τῆς Θείας Βουλῆς τό ὄργανο. Εἶναι, ὅπως λέγουν οἱ ναυτικοί μας, «στῖγμα» σωστοῦ προσανατολισμοῦ στόν χάρτη τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου, μέσα στό πέλαγος τῆς ζωῆς, στήν διάρκεια τῶν αἰώνων. Εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη, πού μπορεῖ τό ἔθνος μας, ἄνευ ὅρων, νά ἐμπιστευθῇ τήν ὕπαρξη καί τήν πρόοδό του. Γι’ αὐτό καί τόν κυνηγοῦν, γι’ αὐτό καί τόν κτυποῦν, γι’ αὐτό καί δέχεται τίς πιό φοβερές ἐπιθέσεις τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους. Ὅμως ἐκεῖνος δέν φοβᾶται ποτέ. Τό ἀπέδειξεν ἄλλωστε περίτρανα, σέ στιγμές δύσκολες γιά τό ἔθνος. Καί δέν φοβήθηκε οὔτε σκλαβιά, οὔτε μαχαίρι, οὔτε φωτιά. Ἔμεινε μόνος στή σκλαβωμένη Πατρίδα. Ἔγινε φῶς καί ἐφώτισε τήν ἑλληνική καρδιά. Ἐβασανίσθη, ἐσουβλίσθη, ἐκρεμάσθη, ἐσύρθη εἰς τούς δρόμους, ἐρρίφθη εἰς τήν θάλασσα, μά ὁ ἅγιος σκοπός του πραγματώθηκε. Καί εἶναι πάντα ὁ παρηγορητής τοῦ πόνου, μά καί ὁ ὁρμητικός ἀγωνιστής. Εἶναι ὁ βράχος, πού πάνω του σπάζει κάθε λύσσα καί κάθε ἐπιβουλή. Εἶναι τό στήριγμα, πάνω στό ὁποῖο στηρίζονται οἱ κουρασμένοι ὁδοιπόροι τῆς ζωῆς. Μόνον αὐτός εἶναι κοντά στόν ἄνθρωπο, σέ κάθε περίσταση. Στήν γέννησή του, κοντά. Συμμερίζεται τήν κάθε του χαρά. Μά καί μοιράζεται μαζί του τόν κάθε πόνο. Καί στήν τελευταία του ὥρα τόν προετοιμάζει μέ τά Μυστήρια καί τίς ἁγιαστικές ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τήν αἰωνιότητα.
Αὐτός εἶναι ὁ παπᾶς, ἀδελφοί μου! Παντοτεινός καί μοναδικός κλειδοῦχος τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς. Κι’ ἄν περιστάσεις διάφορες, λέγει κάποιος σύγχρονος συγγραφεύς, τοῦ κουρέλιασαν τά ράσα του, τήν καρδιά του κανείς δέν μπόρεσε νά τήν κουρελιάση. Ἄν τοῦ λύγισαν τό σῶμα, τό φρόνημα καί τήν ψυχή καμιά δύναμη δέν στάθηκε ἱκανή νά τήν γονατίση. Ἄς τόν περιφρονοῦν ὅσοι θέλουν ἄς μιλοῦν γι’αὐτόν μέ λόγια πικρά. Ἄς τόν κατατρέχουν ἄς τοῦ στεροῦν καμιά φορά καί τό ψωμί του στίς τρικυμίες τους θά τόν ἀποζητοῦν. Καί θἆναι πάντοτε ἐκεῖνος ὁ κυρίαρχος τῶν ψυχῶν. Γένοιτο!
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου