ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀριθμός 40
Κυριακή 1 Ἰουλίου 2012 – Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. η΄ 5 – 13)
«παρακαλῶν αὐτόν καί λέγων...»
Παρακαλεῖ τόν Θεόν, ὁ σημερινός ἑκατονταρχος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιά τήν θεραπεία τοῦ δούλου του. Τό αἴτημα του εἶναι καί ὀρθό καί λογικό καί δίκαιο. Καί ὁ Κύριος, σάν ἀπάντηση στό αἴτημα αὐτό, χαρίζει τήν ἴασι, χαρίζει δηλ. αὐτό, γιά τό ὁποῖον παρακαλεῖ.
Α) Ὑπάρχουν ὅμως πολλές περιπτώσεις, κατά τίς ὁποῖες ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, ὅταν συμβαίνῃ νά παρακαλοῦμε τόν Θεό, γιά νά ἐκπληρώσῃ κάποιο αἴτημά μας, κάποια ἐπιθυμία μας, δέν ἀκολουθοῦμε τόν σωστό δρόμο. Οὔτε καί χρησιμοποιοῦμε τόν ὀρθό τρόπο. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού συχνά, πολύ συχνά, ὁ Θεός δέν ἱκανοποιεῖ αὐτά πού Τοῦ ζητοῦμε. Ἔπειτα, εἶναι καί τό ἄλλο. Ὁ Θεός σάν πατέρας μας, ἀλλά καί σάν κυβερνήτης καί προνοητής τοῦ σύμπαντος, γνωρίζει καλύτερα ἀπό κάθε ἄλλον, ἀκόμη καί ἀπό μᾶς τούς ἰδίους, τίς ἀνάγκες μας καί τά προβλήματά μας. «Οἶδεν ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος ὧν ἔχομεν χρείαν», καί σύμφωνα μέ τήν σοφία, τήν δύναμη καί τήν ἀγαθότητά Του, μᾶς ἱκανοποιεῖ, ὅταν καί ὅπως πρέπει νά μᾶς ἱκανοποιήσῃ. Ποιά πράγματα ὅμως πρέπει νά ζητοῦμεν ἀπό τόν Θεόν, γιά νά μᾶς ἐκπληρώνῃ τίς ἐπιθυμίες μας; Τό λέγει καθαρά καί πολύ σοφά ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Οἷα καί ἡμῖν τοῖς αἰτοῦσι συμφέρει καί τῷ αἰτουμένῳ δοῦναι πρέπει». Δηλαδή, πρέπει νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεόν ἐκεῖνα τά ὁποῖα θά εἶναι καί γιά τό ψυχικό μας συμφέρον, ἀλλά καί πού ἁρμόζουν στό Θεό. Γιατί συμβαίνει συχνά, ἄνθρωποι νά ζητοῦν ἀπό τόν Θεό πράγματα, πού δέν συμβιβάζονται μέ τήν θεότητα. Ζητοῦν δηλ. νά γίνη ὁ Θεός συνεργός σέ πονηρές καί ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες.
Β΄ Θέλεις νά ζητήσης ἀπό τόν Θεόν; Ζήτησε ἐκεῖνα πού ἐζητοῦσαν οἱ πρῶτοι χριστιανοί, οἱ ἁγνοί, οἱ γνήσιοι, μέ τό ἀληθινό πνεῦμα τῆς προσευχῆς, πού, ὅπως καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, «ἐντυγχάνει στεναγμοῖς ἀλαλήτοις». Ζήτησε τό κοινό καλό ὅλων τῶν χριστιανῶν, τήν εἰρήνην τοῦ κόσμου, τήν ὁμόνοια καί τήν στερέωση τῆς Ἐκκλησίας. Ἔπειτα, ζήτησε τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου καί τήν συγχώρηση τῶν ἐχθρῶν σου, τό χριστιανικόν τέλος τῆς ζωῆς σου καί, πρό πάντων, τήν καλήν ἀπολογίαν, κατά τήν ἡμέραν τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου. Αὐτά εἶναι τά πρῶτα, τά μεγάλα, τά πνευματικά. Μά ἔχεις καί κάτι ἀπό τά κοσμικά; Ἀπό τίς «βιοτικές μέριμνες» καί φροντίδες τῆς ζωῆς; Γι’αὐτά «ἐπίρριψον ἐπί Κύριον τήν μέριμνάν σου». Ἀνάφερέ τα καί αὐτά στόν Θεόν καί παρακάλεσέ Τον νά τά τακτοποιήσῃ Ἐκεῖνος, σύμφωνα μέ τό συμφέρον σου. «Ἀποκάλυψον πρός Κύριον τήν ὁδόν σου, ἔλπισον ἐπ’αὐτόν καί αὐτός ποιήσει». Φανέρωσε τούς σκοπούς σου στόν Θεόν καί Αὐτός σάν πάνσοφος, θά σέ φωτίσῃ. Ρίψε τήν ἐλπίδα σου σ’ Αὐτόν καί, σάν Πανάγαθος πού εἶναι, θά σέ ἐλεήσῃ. Ἔχε ἐμπιστοσύνη στή δύναμί Του καί σάν παντοδύναμος θά σέ βοηθήσῃ. Ἕνα μόνο ἔχε ὑπ’ ὄψιν σου. Μή ζητήσῃς ποτέ ἀπό τόν Θεόν τήν ἐκπλήρωση παραλόγων καί ἁμαρτωλῶν ἐπιδιώξεων.
Ἀδελφοί μου! Ἡ μυθολογία ἀναφέρει πώς ἕνας βασιλιᾶς, ὀνομαζόμενος Μίδας, ἐζήτησε ἀπό τούς θεούς - ἐπειδή ἦτο πολύ φιλάργυρος – τήν χάρι, ὅ, τι πιάνει στά χέρια του, νά γίνεται χρυσάφι. Οἱ θεοί τοῦ ἀπήντησαν ὅτι θά μετανοιώση σύντομα. Ἐκεῖνος ἐπέμενε καί οἱ θεοί ἱκανοποίησαν τό αἴτημά του. Ὅ, τι ἔπιανε λοιπόν, γινόταν χρυσάφι. Στήν ἀρχή χαιρόταν ὁ φιλάργυρος αὐτός ἄνθρωπος. Ὅμως, μετά ἀπό λίγο, μετάνοιωσε πικρά. Τά ροῦχα του, τά φαγητά, τά ποτά, ὅ, τι ἄλλο χρειαζόταν, γιά τήν συντήρησή του, γινόταν χρυσάφι. Καί ἔτσι μή μπορῶντας οὔτε νά φάῃ, οὔτε νά πιῇ, οὔτε νά ἐνδυθῇ, ἀπέθανε δυστυχισμένος, ἀντί τῆς εὐτυχίας πού περίμενε.
Προσοχή καί μεῖς, νά μή φθάσωμε στό θλιβερό τέλος τοῦ Μίδα. Προσοχή!
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου