Ἀριθμός 53
Κυριακή 30ῇ Σεπτεμβρίου 2012 – Β΄ΛΟΥΚΑ
(Λουκᾶ στ΄31-36)
Τό σημερινόν Ἱερόν Εὐαγγέλιον εἶναι ἀπό τήν «ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλίαν» τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἡ Ὁμιλία, ἡ ὁποία περικλείει τόν περίφημον ἠθικόν Νόμον τῆς Καινῆς Διαθήκης. Εἶναι ἕνα καινούργιο ρεῦμα ἠθικῆς ζωῆς, τό ὁποῖον ὁ Κύριος ἦλθε νά φέρῃ στούς ἀνθρώπους. Ἀπό τότε καί μέχρι σήμερα καί μέχρι τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, τό ρεῦμα αὐτό τῆς ζωῆς πάντοτε καινούργιο, πάντοτε ζωογόνο, βοηθεῖ τούς ἀνθρώπους. Αὐτό βοηθεῖ καί μᾶς σήμερα.
Ἄς μελετήσωμεν ὅμως ἰδιαίτερα ἕνα στίχον. Εἶπεν ὁ Κύριος: «καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Ὅπως θέλετε νά φέρωνται ἀπέναντί σας οἱ ἄνθρωποι, καί ὅσα θέλετε νά πράττουν πρός ἐσᾶς, μέ αὐτόν τόν τρόπον νά φέρεσθε καί σεῖς καί αὐτά νά πράττετε πρός τούς ἄλλους ἀνθρώπους.
Ὁ χαρακτηρισμός τόν ὁποῖον ἔχουν δώσει οἱ ἄνθρωποι στόν στίχον αὐτόν, εἶναι «χρυσοῦς κανών». Εἶναι ὁ «χρυσός κανόνας» στίς μεταξύ τους σχέσεις. Ἄν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἤθελαν νά ἐφαρμόσουν τόν Νόμον αὐτόν, ἡ κατάσταση τῆς κοινωνίας μας θά ἦταν πολύ διαφορετική. Τί λέγει ὁ στίχος ἁπλᾶ; Χριστιανέ μου, ὅ,τι θέλεις ἐσύ νά σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι, κάνε καί σύ τό ἴδιο σ’ ἐκείνους.
Δύο στοιχεῖα περιέχει ὁ στίχος αὐτός۠ τό ἕνα εἶναι τό ἀρνητικό, τό ἄλλο τό θετικό.
Τό ἀρνητικό: Δέν θέλουμε οἱ ἄλλοι νά μᾶς ἀδικοῦν; ὄχι. Δέν θέλουμε νά μᾶς ὑβρίζουν καί νά μᾶς συκοφαντοῦν; Δέν θέλουμε νά μᾶς φθονοῦν καί νά μᾶς κατακρίνουν; Δέν θέλουμε νά μᾶς περιφρονοῦν καί νά μᾶς ἀποστρέφωνται; Κατά δίκαιον, λοιπόν, λόγον ὀφείλουμε καί ἐμεῖς ν’ ἀποφεύγομε κάθε κατά τοῦ πλησίον μας ἀδικία, συκοφαντία, ὕβρη, φθόνον, κατάκριση, περιφρόνηση καί, γενικώτερα, τήν καταπάτηση τοῦ δικαίου τοῦ συνανθρώπου μας. Ὁ Θεός στήν Παλαιά Διαθήκη τό εἶπε κάπως διαφορετικά, ἐκφράζοντας τό ἴδιο νόημα; «Ὁ σύ μισῆς ἑτέρῳ μή ποιήσης».
Νά ἔλθομε τώρα στό θετικό: Τί ζητοῦμε ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους; Ζητοῦμε νά μᾶς τιμοῦν, νά μᾶς σέβωνται. Ἐπιθυμοῦμε νά εἶναι συμπαθεῖς στά ἐλαττώματά μας, βοηθοί στίς ἀνάγκες μας, παρηγορητικοί στίς θλίψεις μας, ἄνθρωποι, πού νά ἐνδιαφέρωνται γιά τά συμφέροντά μας, φίλοι εἰλικρινεῖς. Τό ἴδιο, λοιπόν, ὀφείλομε καί ἐμεῖς νά κάνομε στούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ὀφείλομε νά εἴμεθα φίλοι εἰλικρινεῖς.
Ποιός εἶναι αὐτός πού δέν ἀντιλαμβάνεται τόν Κανόνα αὐτόν; Ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού δέν καταλαβαίνει, ὅτι δέν ὑπάρχει λογικώτερο καί δικαιότερο μέτρο ἀπό τό νά φερώμεθα πρός τούς ἄλλους ἀνθρώπους, μέ τέτοιο τρόπο μέ τόν ὁποῖον ἐπιθυμοῦμε καί μεῖς νά φέρωνται καί οἱ ἄλλοι πρός ἐμᾶς;
Ἐμεῖς ὅμως τί κάνομε; Προσέχομε τό μέτρο, τόν Κανόνα αὐτόν; Τά πράγματα λέγουν: ὄχι. Νά κοιτάξομε καί νά ψάξομε τήν ζωήν μας. Τί λέμε συνήθως: αὐτός μέ ἀδίκησε, ἐκεῖνος εἶπε κακό γιά μένα, ὁ τρίτος μέ προσέβαλε καί ἄλλα... Παριστάνομε τούς ἑαυτούς μας, ὅτι εἴμεθα οἱ ἀδικημένοι. Πόσες φορές ὅμως ἐμεῖς ἔχουμε φερθῆ μέ ἄδικο τρόπο στούς ἄλλους; Τότε παραπονούμεθα; ὄχι, ποτέ. Λέμε συνήθως: τά συμφέροντά μου. Μόλις κάποιος ὅμως μᾶς θίξῃ ὤ! τότε ἐνθυμούμεθα τήν ἀδικίαν. Ἀλήθεια! Τί ἄδικοι πού εἴμεθα!
Ἀδελφοί μου, νά προσέξομε τόν στίχο. Ὁ στίχος ἔχει δυό πράγματα: συμπεριφορά καί πράξεις.
Ὅπως λοιπόν θέλετε νά φέρωνται ἀπέναντί σας οἱ ἄνθρωποι καί ὅσα θέλετε νά κάνουν σέ σᾶς, ἔτσι νά φέρεσθε καί σεῖς καί τά ἴδια νά κάνετε στούς ἄλλους. Γένοιτο!
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου