Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012 - ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ - ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 10

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ - ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ (Λουκ. ιδ΄ 16-24)

«Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἑστι πάντα»

Μέσα σέ μιά ἀτμόσφαιρα εἰλικρινοῦς φροντίδας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μά καί εὐχάριστης διαθέσεως ἑτοιμάζει τό Μεγάλο Δεῖπνο ὁ ἄρχοντας τῆς σημερινῆς παραβολῆς. Θέλει καί ἐπιθυμεῖ οἱ προσκεκλημένοι του νά φύγουν εὐχαριστημένοι, μετά ἀπό τό μεγάλο ἐκεῖνο τραπέζι. Γι’ αὐτό ἐφρόντισε, ὥστε ὅλα τά ἐδέσματα νά εἶναι πλούσια καί ἐκλεκτά. Κι ἀφοῦ μέ προσωπική ἐπιστασία, ὡς τίς λεπτομέρειες, ἑτοίμασε τό βραδυνό ἐκεῖνο φαγητό, ἔστειλε μέ τούς δούλους του τήν πρόσκληση: «Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα».

Α΄. Ὅμως δυστυχῶς, στήν τόσο τιμητική πρόσκληση, δέν ἀνταποκρίθησαν οἱ προσκεκλημένοι. Ὁ πρῶτος βρῆκε ὡς δικαιολογία, ὅτι ἀγόρασε ἀγρόν. Ὁ δεύτερος, ὅτι ἀγόρασε πέντε ζεύγη βοδιῶν. Καί ὁ τρίτος, ὅτι ἐνυμφεύθη καί, ἑπομένως, οἱ οἰκογενειακές ὑποχρεώσεις δέν τοῦ ἀφήνουν περιθώρια, γιά τήν ἐκπλήρωση καί ἄλλων ὑποχρεώσεων. «Ἔχε με παρῃτημένον» εἶναι ἡ τραγική ἀπάντηση τῶν ἐκλεκτῶν, πού προκαλεῖ καί τήν δίκαιη ἀγανάκτηση τοῦ πλουσίου ἄρχοντα. «Οὐδείς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου». Πόσο μοιάζουν, ἀλήθεια, οἱ τρεῖς αὐτοί τύποι τῶν προσκεκλημένων μέ τίς τρεῖς κατηγορίες πολλῶν σημερινῶν χριστιανῶν. Δυστυχισμένοι ἄνθρωποι! Δέν ἔχουν ζυγώσει ποτέ, μά ποτέ στή ζωή τους στ’ Ἅγια, στό Πανάγιο αὐτό τραπέζι, στό Μυστήριο τῆς θ. Εὐχαριστίας, πού κάθε τόσο ἑτοιμάζει γιά μᾶς ὁ Μεγάλος Βασιλιᾶς, ὁ Χριστός. «Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε». Καί ὅμως! «Ἀγρόν ἠγόρασα», δικαιολογεῖται ὁ ἕνας, ἔχω ὑποχρεώσεις, ἔχω ἀνάγκες, πρέπει νά οἰκονομήσω χρήματα, ἀκίνητα, πλοῦτο. Δέν ἔχω καιρό. «Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε», προφασίζεται ὁ ἄλλος. Θέλω νά ἀνέβω σέ θέσεις, νά διοικήσω κόσμο, νά φροντίσω, γιά τήν προβολή τοῦ ὀνόματός μου στίς ἐφημερίδες, στό ραδιόφωνο, στήν τηλεόραση ἤ νά ἀσχοληθῶ μέ τήν ἐπιστήμη μου. Δέν διαθέτω χρόνο γιά τέτοια πράγματα. «Γυναῖκα ἔγημα» λέγει ὁ τρίτος. Ἐδημιούργησα οἰκογένεια. Ἔχω ἄλλες ὑποχρεώσεις τώρα. Εἶμαι νέος. Θέλω νά γλεντήσω τή ζωή. Ἔχω καιρό! Ὅταν γεράσω, βλέπομε. Ἄσε με τώρα.

Β΄. Μά δέν ἀπέχουν πολύ καί αὐτοί, πού προσέρχονται στό θεῖο Μυστήριο καί κοινωνοῦν μιά ἤ δυό φορές τό χρόνο ἤ καί πιό τακτικά. Γιατί κι αὐτοί ἔρχονται χωρίς συναίσθηση τῆς ἱερότητας τοῦ τόπου καί τῆς σοβαρότητας τοῦ χρόνου. Συνωστίζονται μπροστά στήν Ὡραία Πύλη. Καί ἐνῶ οἱ Ἄγγελοι καί οἰ Ἀρχάγγελοι αὐτή τή φρικτή ὥρα παρακολουθοῦν μέ φόβο καί τρόμο τά γινόμενα, ἐκεῖνοι, σάν νά πρόκειται, ὄχι γιά κάτι τό σπουδαῖο καί φοβερό, ἀλλά γιά κάτι τό πολύ συνηθισμένο καί ἀσήμαντο, σπρώχνουν, θορυβοῦν, τραβιοῦνται, θυμώνουν καί, πολλές φορές, ὑβρίζονται, γιά νά κοινωνήσουν πρῶτοι καί νά φύγουν, πρίν ἀκόμη τελειώσῃ τό Ἱ. Μυστήριο τῆς Θ. Λειτουργίας. Θεέ μου! Τί κατάντια. Ἀπροετοίμαστοι, χωρίς ἐξομολόγηση, μέ κακία καί πάθος γιά τόν ἄλλο, μέ τά χείλη καί τή σκέψη λερωμένα ἀπό τήν κατάκριση, ἀκόμη καί μέσα στόν Ἱ. Ναό, ἀνοίγουν τό στόμα, γιά νά δεχθοῦν τό Πανάγιον Σῶμα καί τό Τίμιον Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Ἀδελφοί μου! Κάθε Κυριακή πρωΐ καί κάθε μεγάλη ἑορτή, πού ἡ γλυκόλαλη τῆς Ἐκκλησίας καμπάνα διαλαλεῖ σ’ ὅλους τήν πρόσκληση στό Πανάγιο Δεῖπνο τοῦ Κυρίου μας, πρέπει ὅλοι μέ λαχτάρα καί εὐλάβεια νά τρέχωμε πρόθυμοι στόν Ἅγιο Ναό. Ἐκεῖ, κάτω ἀπό τούς θόλους τούς ἱερούς, μέσα στήν κατάνυξη, πού δημιουργεῖ ἡ εὐλαβική μας συμμετοχή τῆς μεγαλυτέρας θυσίας καί τῆς σπουδαιοτέρας προσφορᾶς τοῦ Θεοῦ στό γένος τῶν ἀνθρώπων, ἑξαγνίζεται ἡ ψυχή μας καί ἐξαϋλώνεται τό σῶμα μας. Προετοιμασμένοι, λοιπόν, μέ τήν νηστεία καί τό Μυστήριο τῆς Ἱ. Ἐξομολογήσεως, πού κανείς Χριστιανός δέν πρέπει νά τό παραλείπῃ, χωρίς προφάσεις ἀδικαιολόγητες καί δικαιολογίες ἀνεπίτρεπτες, μέ μετάνοια καί συντριβή, ἀλλά καί μέ τήν γαλήνη καί τήν αἰσιοδοξία, πού μᾶς χαρίζει ἡ πίστη, θά ἑνωθοῦμε μέ τόν Κύριο καί Ἐκεῖνος θά γίνῃ σκοπός τῆς ζωῆς μας. Γένοιτο!

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου