Ἀπολυτίκιον Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἦχος α' Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012 - ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

ΓΡΑΠΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἀριθμός 12
Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
(Ματθ. β΄ 13-23)

«Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθείς Βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων;»

Εἶναι γνωστόν εἰς ὅλους μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅτι ἡ Γέννησις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος μας, τήν ὁποία μέ θρησκευτική μεγαλοπρέπεια καί εὐλαβική κατάνυξη ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες, σάν τό μεγαλύτερο γεγονός τῆς ἀνθρωπίνης Ἱστορίας, ἔγινε τό μεγάλο ὁρόσημο στήν Ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Τήν ἐχώρισε σέ δύο μεγάλες περιόδους. Τήν «πρό Χριστοῦ» καί τήν «μετά Χριστόν» ἐποχή. Μά εἶναι ἐπίσης γνωστό, πῶς τό θεῖον Βρέφος διῂρησε τόν κόσμο, ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς Γεννήσεως σέ δύο ἀντιμαχόμενα στρατόπεδα. Καί τά δύο ζητοῦν τό Χριστό. Καί τά δύο ἀναζητοῦν τό νεογέννητο Βρέφος. Ὅμως ὁ ۠σκοπός τῆς ἀναζητήσεως στίς δύο αὐτές παρατάξεις εἶναι τόσο διαφορετικός, τόσο ἀντίθετος.

Α΄. Τότε, Τόν ἀναζήτησαν οἱ ποιμένες τῆς Βηθλεέμ, συνεπαρμένοι ἀπό τήν οὐράνια δοξολογία τῶν ἀγγέλων: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ». Ἦρθαν στή φάτνη, γιά νά δοῦν τό θαῦμα καί νά κηρύξουν, πρῶτοι αὐτοί Ἀπόστολοι τό κοσμοσωτήριο γεγονός. Ἔπειτα Τόν ἀνεζήτησαν οἱ σοφοί Μάγοι. Θαμπωμένοι ἀπό τοῦ ἀσυνήθιστου ἀστεριοῦ τήν πρωτοφανῆ λάμψη, ποτισμένοι ἀπό τήν σοφία τῆς Ἀνατολῆς, γιά τόν ἐρχομό τοῦ Μεγάλου Βασιλιᾶ τῆς ἀνθρωπότητας. Γι’αὐτό καί φτάνουν ταπεινοί προσκυνητές τοῦ θείου Βρέφους. Καί δωρητές: «Καί ἀνοίξαντες τούς θησαυρούς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν» (Ματθ. Β΄ 11). Μά κι ἕνας ἀκόμη Τόν ἀνεζήτησεν ۠ ὁ Ἡρώδης, ὁ Βασιλιᾶς τῆς Ἰουδαίας. Πόσο διαφορετική ὅμως εἶναι αὐτή ἡ ἀναζήτηση! Μέ ταραχή, μέ ἀγωνία, μέ μῖσος ἐναντίον τοῦ νεογέννητου Βασιλιᾶ, πού ἀκόμη δέν Τόν γνωρίζει, ζητεῖ πληροφορίες, ἐρευνᾶ «ποῦ ὁ Χριστός γεννᾶται». Τί διαφορά στό σκοπό! Οἱ ποιμένες Τόν ἀναζητοῦν, γιά νά Τόν δοξάσουν. Οἱ Μάγοι Τόν ἀναζητοῦν, γιά νά Τόν προσκυνήσουν καί ὁ Ἠρώδης Τόν ἀναζητεῖ, γιά νά Τόν φονεύσῃ.

Β΄. Ἀλλ’ ὅμως, ἀδελφοί μου, καί σήμερα, ὕστερα, ἀπό δύο χιλιάδων ἐτῶν χριστιανική ζωή, μήπως δέν συμβαίνει τό ἴδιο; Μήπως καί σήμερα, τόσοι καί τόσοι ἄνθρωποι δέν ἀναζητοῦν τόν Χριστό; Μά ἔχουν ὅλοι αὐτοί τόν ἴδιο σκοπό; τόν ἴδιο πόθο; Δυστυχῶς, ὄχι. Ὑπάρχουν βέβαια καί σήμερα – καί ἀλλοίμονον ἄν δέν ὑπῆρχαν - ἄνθρωποι ἁπλοϊκοί καί εὐσεβεῖς, σάν ἐκείνους τούς εὐλογημένους ποιμένες, πού μέ λαχτάρα ἀναζητοῦν, γιά νά δοξολογήσουν τόν Σωτῆρα τους. Ὅπως ὑπάρχουν καί ἄλλοι σοφοί πολλοί, πού ἡ πλατειά καί βαθειά των σοφία, δέν τούς ἐμποδίζει νά γίνουν ταπεινοί προσκυνητές τῆς Μεγάλης καί Τέλειας Σοφίας. Καί γονατίζουν μπροστά στό Χριστό, σάν τούς Μάγους, γιά νά ζητήσουν μέ ταπείνωση τόν θεῖον φωτισμόν καί τήν θεϊκή δύναμη. Μά ὑπάρχουν, δυστυχῶς, καί οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, πού ζητοῦν τόν Χριστόν, γιά νά Τόν φονεύσουν. Εἶναι οἱ σημερινοί Ἡρώδηδες, πού κομπάζοντας, γιατί ἔτυχε νά βρεθοῦν σέ μιά θέση, ἤ γιατί κατάφεραν νά γεμίσουν τό κεφάλι τους μέ μερικές γνώσεις, ἐπιζήμιες, πολλές φορές, γιά τήν ἀνθρωπότητα καί πού ἡ ψυχή τους κρατεῖται μακρυά ἀπό τόν Χριστόν, ἤ καί παραδομένη στό Σατανᾶ, προσπαθοῦν νά εὕρουν «τό παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό». (Ματθ. 2, 13).

Ἀδελφοί μου! Ὁ Χριστός «κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» πάντοτε. Ὅσοι Τόν ζητοῦν, γιά νά σωθοῦν, εἶναι κερδισμένοι καί εὐτυχισμένοι. Ὅσοι Τόν ζητοῦν, γιά νά Τόν φονεύσουν, εἶναι - ἀλλοίμονον – καταδικασμένοι εἰς ἀφανισμόν. Ἡ Ἱστορία αὐτό μᾶς διδάσκει. Ἡ πεῖρα τό ἐπιβεβαιώνει. Καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τό τονίζει: «Οἱ μακρύνοντες ἑαυτούς ἀπό σοῦ, ἀπολοῦνται». «Αὐτοί συνεποδίσθησαν καί ἔπεσον». Ὁ Κύριος μένει εἰς τόν αἰῶνα. Ἄς προσευχηθοῦμε, λοιπόν, στόν νεογέννητο Σωτῆρα μας ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας καί μέ ὅλη τή δύναμη τῆς χριστιανικῆς μας καρδιᾶς: Κύριε, ὁδήγησε σταθερά τά βήματά μας στό ταπεινό σπήλαιο, γιά νά Σέ δοξάσωμε μαζί μέ τούς ἀγγέλους, νά Σέ ὑμνήσωμε μέ τούς Ποιμένες καί νά Σέ προσκυνήσωμε μέ τούς σοφούς Μάγους. Καί φώτισε τίς διάνοιες τῶν ἀνθρώπων, πού ζοῦν μακρυά ἀπό Σένα, χωρίς Ἐσένα, καί πού ὁ Σατανᾶς καί τό κακό τούς παρέσυρε στό σκοτάδι καί Σέ πολεμοῦν. «Μή στήσῃς αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην», ἀλλά στεῖλε στό δρόμο τους ἕνα καινούργιο ἀστέρι, λαμπερό καί φεγγοβόλο, πού θά τούς ὁδηγήσῃ, γιά νά βροῦν καί αὐτοί τή Βηθλεέμ τοῦ οὐρανοῦ. Ἀμήν!

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια: