Ἀπολυτίκιον Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἦχος α' Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

14 Δεκεμβρίου 2014 - Κυριακὴ ΙΑ΄ Λουκᾶ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀ­ριθ­μὸς 50
Κυ­ρια­κὴ ΙΑ΄ Λου­κᾶ
14 Δε­κεμ­βρί­ου 2014
Λου­κᾶ ιδ΄ 16 – 24, Ματ­θαί­ου κβ΄ 14

Σ’ ἕ­να δεῖ­πνο ἀλ­λι­ώ­τι­κο, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, σ’ ἕ­να δεῖ­πνο τὸ ὁ­ποῖ­ο πα­ρο­μοι­ά­ζε­ται μὲ τὴ Βα­σι­λεί­α τῶν Οὐ­ρα­νῶν, προ­σκα­λεῖ τὸν ἄν­θρω­πο ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ. Στὴν τι­μη­τι­κὴ πρό­σκλη­ση ποὺ τοὺς ἀ­πευ­θύ­νει γιὰ συμ­με­το­χὴ στὸ ξε­χω­ρι­στὸ αὐ­τὸ δεῖ­πνο, οἱ προ­σκε­κλη­μέ­νοι μὲ εὔ­σχη­μο τρό­πο προ­φα­σί­ζον­ται καὶ ἐ­πι­κα­λοῦν­ται τὶς μέ­ρι­μνες τῆς κα­θη­με­ρι­νῆς ζω­ῆς γιὰ ν’ ἀρ­νη­θοῦν νὰ πα­ρα­στοῦν. Τὸ χω­ρά­φι, ἡ ἀ­γο­ρὰ βο­δι­ῶν καὶ ὁ γά­μος, ἀ­πὸ εὐ­λο­γί­α τοῦ Θε­οῦ με­τα­τρά­πη­καν σὲ προ­φά­σεις γιὰ ν’ ἀ­πορ­ρί­ψει ὁ ἄν­θρω­πος τὸ με­γα­λεῖ­ο ποὺ τοῦ πρό­σφε­ρε ἡ θε­ϊ­κὴ ἀ­γά­πη.

Δι­και­ο­λο­γη­μέ­να, λοι­πόν, ὁ οἰ­κο­δε­σπό­της μό­λις ἀ­κού­ει τὶς φτη­νὲς δι­και­ο­λο­γί­ες ποὺ προ­βλή­θη­καν, ἐ­ξορ­γί­ζε­ται. Αὐ­τὸ συμ­βαί­νει για­τί ἡ τι­μὴ ποὺ κά­νει ὁ Θε­ὸς στὸν ἄν­θρω­πο νὰ τὸν κα­λέ­σει σὲ κοι­νω­νί­α μα­ζί του, συ­νι­στᾶ ἕ­να ἀ­νε­πα­νά­λη­πτο με­γα­λεῖ­ο, γιὰ τὴν ἄρ­νη­ση τοῦ ὁ­ποί­ου δὲν χω­ρεῖ κα­μί­α δι­και­ο­λο­γί­α. Πό­σο μᾶλ­λον οἱ τό­σο φθη­νὲς ποὺ ἐ­πι­κα­λοῦν­ται οἱ προ­σκε­κλη­μέ­νοι τῆς πε­ρι­κο­πῆς. Πα­ρό­μοι­ες αἰ­τιά­σεις ὅ­μως προ­βάλ­λον­ται καὶ σή­με­ρα γιὰ ν’ ἀρ­νοῦν­ται κά­ποι­οι νὰ συμ­με­τά­σχουν στὴν κοι­νω­νί­α ἀ­γά­πης ποὺ ἀ­νοί­γει ἐ­νώ­πιόν τους ἡ μη­τέ­ρα μας Ἐκ­κλη­σί­α. Δι­και­ο­λο­γί­ες γιὰ ἀ­σχο­λί­ες, οἱ ὁ­ποῖ­ες ἀ­φή­νουν τὸν ἄν­θρω­πο κα­θη­λω­μέ­νο καὶ ἐγ­κλω­βι­σμέ­νο στὰ ὑ­λι­κὰ ἀ­γα­θά, προ­τάσ­σον­ται συ­νή­θως γιὰ νὰ μᾶς ἀ­φή­νουν μα­κριὰ ἀ­πὸ τὸ Εὐ­χα­ρι­στια­κὸ Δεῖ­πνο, μα­κριά ἀ­πὸ τὸν Ἄρ­το τῆς Ζω­ῆς, τὸ Οὐ­ρά­νιο Μάν­να, ποὺ μᾶς τρέ­φει πνευ­μα­τι­κὰ καὶ μᾶς ἐν­τάσ­σει στὸ χῶ­ρο τῆς θεί­ας ζω­ῆς. Οἱ ἀ­σφυ­κτι­κοὶ ρυθ­μοὶ τῆς κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα­ς ποὺ πε­ρι­σφίγ­γουν τὸν ἄν­θρω­πο σή­με­ρα, τὸν ἔ­χουν με­τα­τρέ­ψει δυ­στυ­χῶς σ’ ἕ­να κα­τευ­θυ­νό­με­νο μη­χά­νη­μα. Δὲν τοῦ ἐ­πι­τρέ­πουν νὰ ἔ­χει οὔ­τε πρό­σω­πο οὔ­τε ταυ­τό­τη­τα. Ἡ ἐρ­γα­σί­α ἀ­πὸ εὐ­λο­γί­α ἔ­χει με­τα­τρα­πεῖ σὲ δου­λεί­α, πα­ρα­μέ­νον­τας καὶ αὐ­τὴ ἀ­πο­ψι­λω­μέ­νη ἀ­πὸ τὸ βα­θύ­τε­ρο νό­η­μα καὶ πε­ρι­ε­χό­με­νό της. Καὶ ὄ­χι μό­νο αὐ­τό. Ἀ­φή­νου­με τὴν ἐρ­γα­σί­α νὰ λει­τουρ­γεῖ ὡς πρό­φα­ση γιὰ νὰ ἀ­πορ­ρί­ψου­με ἀ­πὸ τὴ ζω­ή μας τὸ με­γα­λεῖ­ο τῶν θεί­ων δω­ρε­ῶν καὶ εὐ­λο­γι­ῶν ποὺ ξε­δι­πλώ­νει ἐ­νώ­πιόν μας ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ.

Ὅ­λες οἱ δι­και­ο­λο­γί­ες καὶ οἱ προ­φά­σεις, οἱ ἐ­παγ­γελ­μα­τι­κές μας ἐ­να­σχο­λή­σεις καὶ ἄλ­λα πολ­λὰ ποὺ μπο­ρεῖ νὰ ἐ­πι­κα­λού­μα­στε, με­τα­τρέ­πον­ται ἀ­πὸ εὐ­λο­γί­α σὲ κα­τά­ρα, ὄ­τα­ν ἐ­πι­τρέ­που­με νὰ πα­ρεμ­βάλ­λον­ται ὡς τρο­χο­πέ­δη στὸν πνευ­μα­τι­κό μας ἀ­γῶ­να καὶ στὴ δυ­να­τό­τη­τα νὰ ἔλ­θου­με σὲ κοι­νω­νί­α μὲ τὸν Θε­ό. Αὐ­τὸ ἀ­κρι­βῶς τὸ βι­ώ­νου­με ὡς ἐ­φιά­λτη σή­με­ρα μέ­σα ἀ­πὸ τὰ ἀ­δι­έ­ξο­δα ποὺ προ­κα­λεῖ ἡ οἰ­κο­νο­μι­κὴ κρί­ση, ἡ ὁ­ποί­α στὸ βά­θος της εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κὴ κρί­ση, κρί­ση προ­σώ­πων.

Πα­ρὰ τὰ ὅ­ποι­α ἐμ­πό­δια καὶ τὶς ὅ­ποι­ες ἀν­θρώ­πι­νες αἰ­τιά­σεις, τὸ δεῖ­πνο δὲν ἀ­να­βάλ­λε­ται. Ἡ ἀν­θρώ­πι­νη κα­κί­α συν­θλί­βε­ται μπρο­στὰ στὸ με­γα­λεῖ­ο τῆς ἀ­πε­ρι­ό­ρι­στης θε­ϊ­κῆς ἀ­γά­πης. Τὸ σχέ­διο τοῦ Θε­οῦ γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α τοῦ ἀν­θρώ­που δὲν μπο­ρεῖ νὰ μα­ται­ω­θεῖ, ὅ­σο καὶ ἂν τὸ κα­κὸ θε­ρι­εύ­ει καὶ ὑ­ψώ­νε­ται στὴν κα­θη­με­ρι­νὴ ζω­ή. Εἶ­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὸ ὅ­τι ὁ οἰ­κο­δε­σπό­της πα­ραγ­γέλ­λει στὸν ὑ­πη­ρέ­τη του νὰ κα­λέ­σει στὸ δεῖ­πνο ὅ­σους οἱ φα­ρι­σαῖ­οι ἄ­φη­ναν ἔ­ξω ἀ­πὸ αὐ­τὸ καὶ τοὺς ἀ­πέ­κλειαν ὡς ἀ­νά­ξιους τῆς ἀ­γά­πης τοῦ Θε­οῦ. Ἀ­κρι­βῶς, ἡ δεύ­τε­ρη ἀ­πο­στο­λὴ τοῦ δού­λου ἔ­ξω ἀ­πὸ τὴν πό­λη, συμ­βο­λί­ζει τὴν πρό­σκλη­ση τοῦ Θε­οῦ πρὸς τοὺς ἐ­θνι­κούς, τὸν εἰ­δω­λο­λα­τρι­κὸ κό­σμο, γιὰ νὰ ἐγ­κολ­πω­θεῖ τὸ εὐ­αγ­γε­λι­κὸ μή­νυ­μα. Ἀ­πὸ μί­α τέ­τοι­α ἐ­ξέ­λι­ξη ἀ­να­δει­κνύ­ε­ται καὶ ἡ οἰ­κου­με­νι­κό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ὡς δύ­να­μη καὶ ζω­ὴ ποὺ ἀγ­κα­λιά­ζει δι­ά­πλα­τα ὅ­λον τὸν κό­σμο.

Ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, τὸ τρα­πέ­ζι τῆς θεί­ας ἀ­γά­πης εἶ­ναι πάν­το­τε ἀ­νοι­κτό. Ὁ Θε­ὸς σὲ κά­θε τό­πο καὶ κά­θε ἐ­πο­χὴ στέλ­νει τοὺς ἐρ­γά­τες τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου γιὰ νὰ κα­λέ­σουν ὅ­λους νὰ συμ­με­τά­σχουν σ’ αὐ­τό. Τὸ Εὐ­χα­ρι­στια­κὸ Δεῖ­πνο, ἡ Θεί­α Κοι­νω­νί­α, τρέ­φει πνευ­μα­τι­κὰ τὸν ἄν­θρω­πο καὶ τὸν ἀ­φή­νει νὰ ἀ­κτι­νο­βο­λεῖ ὡς ὕ­παρ­ξη χρι­στο­ει­δής. Ἡ συμ­με­το­χὴ σ’ αὐ­τὸ ὄ­χι μό­νο δὲν μπο­ρεῖ νὰ ἐμ­πο­δί­ζε­ται ἀ­πὸ τὶς δι­ά­φο­ρες μέ­ρι­μνες τῆς κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας, ἀλ­λὰ προσ­δί­δει καὶ ἕ­να βα­θύ­τε­ρο νό­η­μα καὶ πε­ρι­ε­χό­με­νο σ’ αὐ­τές. Τὸ πα­ρά­δειγ­μα τῶν ἁ­γί­ων ἀ­πο­τε­λεῖ τὴν πιὸ ἰ­σχυ­ρὴ μαρ­τυ­ρί­α. Ὅ­λη τὴ ζω­ὴ τοὺς οἱ ἅ­γιοι τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας τὴν ἀν­τι­πρό­σφε­ρα­ν εὐ­χα­ρι­στια­κὰ στὸν Θε­ὸ καὶ γι’ αὐ­τὸ κα­τα­ξι­ώ­θη­καν τῆς οὐ­ρά­νιας μα­κα­ρι­ό­τη­τας. Ἂς ἀ­κο­λου­θή­σου­με κι ἐ­μεῖς τὸ δι­κό τους πα­ρά­δειγ­μα καὶ ἄς τοὺς μι­μη­θοῦ­με στὴ ζω­ή μας. Ἀ­μήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια: