Ἀπολυτίκιον Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἦχος α' Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

7 Δεκεμβρίου 2014 - Κυριακὴ Ι΄ Λουκᾶ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀ­ριθ­μὸς 49
Κυ­ρια­κὴ Ι΄ Λου­κᾶ
7 Δε­κεμ­βρί­ου 2014
Λου­κᾶ ιγ΄ 10 – 17

Ἰ­σχυ­ρὴ πρό­κλη­ση γιὰ μί­α σω­τή­ρια ὑ­πέρ­βα­ση προ­βάλ­λει ἡ ση­με­ρι­νὴ εὐ­αγ­γε­λι­κὴ πε­ρι­κο­πή ποὺ ἀ­κού­σα­με, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ἡ ὁ­ποί­α ξε­δι­πλώ­νει ἐ­νώ­πιόν μας μη­νύ­μα­τα οὐ­ρά­νιας ἀν­το­χῆς.

Ἡ συγ­κύ­πτου­σα γυ­ναῖ­κα βί­ω­νε τὸ δι­κό της μαρ­τύ­ριο πρὶν νὰ γνω­ρί­σει τὴ λύ­τρω­ση ποὺ προ­σφέ­ρει ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ στὶς προ­ο­πτι­κές της θαυ­μα­τουρ­γί­ας Του. Πρὶν νὰ λυ­τρω­θεῖ ὅ­μως ἡ τα­λαί­πω­ρη ἐ­κεί­νη γυ­ναῖ­κα ἔ­κα­νε τὸ ἀ­πο­φα­σι­στι­κὸ βῆ­μα, τὸ ὁ­ποῖ­ο ζη­τεῖ πάν­το­τε ἀ­πὸ ἐ­μᾶς ὁ Χρι­στός. Ἡ κα­τά­στα­σή της ἦ­ταν ὄν­τως τρα­γι­κή. Τὴν εἶ­χε κυ­ρι­εύ­σει πο­νη­ρὸ πνεῦ­μα, σύμ­φω­να μὲ τὴν πε­ρι­γρα­φὴ τοῦ εὐ­αγ­γε­λι­στῆ Λου­κᾶ. Τὴν κρα­τοῦ­σε κα­θη­λω­μέ­νη γιὰ δε­κα­ο­κτὼ ὁ­λό­κλη­ρα χρό­νια χω­ρὶς νὰ μπο­ρεῖ νὰ ὀρ­θώ­σει τὸ κορ­μί της καὶ ἦ­ταν κα­τα­δι­κα­σμέ­νη νὰ βλέ­πει μό­νο πρὸς τὸ ἔ­δα­φος, ἀ­φοῦ ἦ­ταν συγ­κύ­πτου­σα.

Ἀ­λή­θεια, τὶ με­γα­λεῖ­ο ψυ­χῆς καὶ πό­ση πνευ­μα­τι­κὴ δύ­να­μη χρει­ά­ζε­ται κά­ποι­ος κά­τω ἀ­πὸ τέ­τοι­ες συν­θῆ­κες νὰ σέρ­νει τὸ κορ­μί του, φο­βε­ρὰ τα­λαι­πω­ρη­μέ­νο ὅ­πως ἦ­ταν καὶ νὰ πα­ρευ­ρί­σκε­ται κά­θε Σάβ­βα­το στὴ Συ­να­γω­γή; Νὰ συμ­με­τέ­χει στὴ λα­τρεί­α καὶ κυ­ρί­ως νὰ δι­α­τη­ρεῖ τὴν ἐλ­πί­δα της;

Πο­λὺ πε­ρισ­σό­τε­ρο ὅ­μως, προ­κα­λεῖ σί­γου­ρα θαυ­μα­σμὸ τὸ γε­γο­νὸς ὅ­τι σὲ κα­μιὰ πε­ρί­πτω­ση ἡ γυ­ναῖ­κα ἐ­κεί­νη δὲν δι­α­μαρ­τυ­ρό­ταν γιὰ τὴν κα­τά­στα­ση στὴν ὁ­ποί­α εἶ­χε πε­ρι­έλ­θει. Ἀν­τί­θε­τα, ἐ­κεῖ­νο στὸ ὁ­ποῖ­ο πε­ρι­ο­ρι­ζό­ταν ἦ­ταν νὰ ἐ­πι­κα­λεῖ­ται τὴ βο­ή­θεια τοῦ Θε­οῦ καὶ νὰ ἐ­πι­ζη­τεῖ τὴ Χά­ρη του. Ἄλ­λω­στε καὶ ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στὸς μπρο­στὰ σ’ αὐ­τὸ τὸ με­γα­λεῖ­ο τῆς ψυ­χῆς, ὀ­νο­μά­ζει τὴ γυ­ναῖ­κα «θυ­γα­τέ­ρα τοῦ Ἀ­βρα­άμ», δη­λα­δὴ παι­δὶ τοῦ Θε­οῦ.

Πραγ­μα­τι­κὰ, πολ­λὰ θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ μᾶς δι­δά­ξει ἡ στά­ση τῆς συγ­κύ­πτου­σα­ς γυ­ναί­κας, ἡ πί­στη τῆς ὁ­ποί­ας μπρο­στὰ στὶς φο­βε­ρὲς δο­κι­μα­σί­ες τῆς ζω­ῆς τὴν ἀ­να­δει­κνύ­ει πρό­τυ­πο πρὸς μί­μη­ση. Ὁ πό­νος, οἱ θλί­ψεις, οἱ ἀ­σθέ­νει­ες καὶ οἱ ὅ­ποι­ες δο­κι­μα­σί­ες μέ­σα στὶς ἀγ­κά­λες τῆς ἀ­γά­πης τοῦ Θε­οῦ με­τα­βάλ­λον­ται σὲ εὐ­λο­γη­μέ­νες γέ­φυ­ρες σω­τη­ρί­ας. Αὐ­τὸ μᾶς δι­δά­σκει καὶ ἡ σο­φί­α τῶν πα­τέ­ρων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, οἱ ὁ­ποῖ­οι πο­λὺ εὔ­στο­χα ση­μει­ώ­νουν ὅ­τι ὁ ἄν­θρω­πος μὲ τὶς δο­κι­μα­σί­ες καὶ τὶς θλί­ψεις φω­τί­ζε­ται, για­τί ὁ πό­νος τὸν ὁ­δη­γεῖ στὴν τα­πεί­νω­ση, ἡ ὁ­ποί­α μὲ τὴ σει­ρὰ της μᾶς ἐ­πα­να­φέ­ρει στὴ φυ­σι­κὴ ψυ­χι­κή μας κα­τά­στα­ση. Ὁ Ἅ­γιος Ἰ­ω­άν­νης τῆς Κλί­μα­κας ἀ­να­φέ­ρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: «Οἱ πνευ­μα­τι­κὰ ἀ­δύ­να­τοι ἂς γνω­ρί­ζουν ὅ­τι ὁ Θε­ὸς τοὺς ἐ­πι­σκέ­πτε­ται, ὅ­ταν πα­ρου­σι­ά­ζον­ται σω­μα­τι­κὲς τα­λαι­πω­ρί­ες καὶ κίν­δυ­νοι καὶ ἐ­ξω­τε­ρι­κοὶ πει­ρα­σμοί. Ἐ­νῶ οἱ τέ­λει­οι ἂς Τὸν γνω­ρί­ζουν ἀ­πὸ τὴν πα­ρου­σί­α τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος καὶ ἀ­πὸ τὴν προ­σθή­κη τῶν χα­ρι­σμά­των».

Ἡ συγ­κύ­πτου­σα πα­ρ’ ὅ,τι ἦ­ταν ἀ­σθε­νὴς καὶ ἡ σω­μα­τι­κή της κα­τά­στα­ση δὲν τῆς ἐ­πέ­τρε­πε νὰ με­τα­κι­νεῖ­ται δὲν ἔ­λει­ψε κα­νέ­να Σάβ­βα­το ἀ­πό τὴ συ­να­γω­γή. Ἀ­πο­τε­λεῖ λοι­πόν πα­ρά­δειγ­μα γιὰ κά­θε ἕ­ναν ἀ­πὸ ἐ­μᾶς αὐ­τὴ ἡ γυ­ναῖ­κα, γιὰ τὴν πί­στη της καὶ τὸν πό­θο της νὰ ἀ­κού­σει τὸν λό­γο τοῦ Θε­οῦ. Ἄ­ρα­γε ἔ­χου­με τὸν ἴ­διο πό­θο καὶ μεῖς; Ἐρ­χό­μα­στε πρό­θυ­μα στὸν Ἱ­ε­ρό Να­ό γιὰ ἐκ­κλη­σια­σμό; Αὐ­τὲς οἱ ἀ­πο­ρί­ες γεν­νι­οῦν­ται σή­με­ρα, σὲ μί­α ἐ­πο­χὴ ὅ­που κά­ποι­οι προ­σπα­θοῦν νὰ μᾶς ἀ­πο­χρι­στι­α­νο­ποι­ή­σουν. Σή­με­ρα, ποὺ κά­ποι­οι δη­μο­σί­ως χω­ρὶς ντρο­πὴ ζη­τᾶ­νε τὴν κα­τάρ­γη­ση τῆς ἀρ­γί­ας τῆς Κυ­ρια­κῆς. Τῆς ἡ­μέ­ρας αὐ­τῆς ποὺ εἶ­ναι ἐξ ὁ­λο­κλή­ρου ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νη στὸ Θε­ὸ καὶ εἶ­ναι γιὰ ἐκ­κλη­σια­σμὸ καὶ εὐ­και­ρί­α ψυ­χι­κῆς ἀ­να­τά­σε­ως. Ὁ ἐκ­κλη­σια­σμὸς εἶ­ναι βα­σι­κὸ κα­θῆ­κον μας. Μέ­σα στὸν οἶ­κο τοῦ Θε­οῦ θὰ βροῦ­με τὴ βο­ή­θεια, τὴν προ­στα­σί­α, τὴν λύ­ση τῶν προ­βλη­μά­των μας, ἀλ­λὰ καὶ τὴν γα­λή­νη μέ­σα στὴν ψυ­χή μας. Ὅ­πως βλέ­που­με ἡ συγ­κύ­πτου­σα μέ­σα στὸ να­ὸ βρῆ­κε τὴ θε­ρα­πεί­α της.

Ἂς μι­μη­θοῦ­με λοι­πὸν, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, καὶ μεῖς μὲ τὴν σει­ρὰ μας αὐ­τὴ τὴ γυ­ναῖ­κα. Ἂς μι­μη­θοῦ­με τὴν εὐ­γνω­μο­σύ­νη της πρὸς τὸν Θε­ὸ καὶ ἄς εὐ­χα­ρι­στοῦ­με ἀ­δι­α­λεί­πτως τὸν Πα­νά­γα­θο γιὰ ὅ­λα ὅ­σα μᾶς προ­σφέ­ρει σ’ αὐ­τὴ τὴ ζω­ή. Βλέ­πε­τε ἡ ἔκ­φρα­ση εὐ­γνω­μο­σύ­νης συ­σφίγ­γει τὶς σχέ­σεις τοῦ εὐ­ερ­γέ­τη καὶ εὐ­ερ­γε­του­μέ­νου καὶ ἀ­πο­τε­λεῖ ἄ­ρι­στο κί­νη­τρο γιὰ πρά­ξεις εὐ­ερ­γε­σί­ας. Καὶ ὁ με­γα­λύ­τε­ρος τρό­πος εὐ­χα­ρι­στί­ας εἶ­ναι ἡ προ­σέ­λευ­σή μας του­λά­χι­στον κά­θε Κυ­ρια­κὴ μέ­σα στὸν Ἱ­ε­ρὸ Να­ὸ τοῦ Θε­οῦ καὶ κυ­ρί­ως ἡ με­το­χή μας στὰ Ἄ­χραν­τα Μυ­στή­ρια τοῦ Κυ­ρί­ου. Ἀ­μήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια: