ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός 28
Κυριακή Ζ΄ Ἐπιστολῶν
11 Αὐγούστου 2013
(Ρωμ. ιε΄, 1-7)
Στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὑπάρχουν ὑγιῆ, ἀλλά καί ἄρρωστα μέλη. Ὑπάρχουν αὐτοί πού πιστεύουν ἀκλόνητα στόν Θεό καί τηροῦν μέ συνέπεια τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά ὑπάρχουν καί ἐκεῖνοι πού κλονίζονται στήν πίστι ἤ τήν ἔχουν ἀφήσει νά νεκρωθῆ καί ἄλλοι πού δυσκολεύονται ἤ ἔπαυσαν νά ἐφαρμόζουν τό νόμο τοῦ Θεοῦ στήν ζωή τους. Οἱ δεύτεροι, ἐφ’ ὅσον εἶναι βαπτισμένοι Χριστιανοί, δέν παύουν νά εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς πρέπει νά τούς ἀντιμετωπίζουν τά ἄλλα, τά ὑγιῆ μέλη; Μέ τήν ἀπάντησι στό ἐρώτημα αὐτό ἀσχολεῖται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στή σημερινή περικοπή.
Ὁ Χριστιανισμός, σάν θρησκεία ἀγάπης πού εἶναι, καθιέρωσε ἄλλη συμπεριφορά ἔναντι τῶν ἀδυνάτων: τή στάση τῆς ἀνοχῆς καί τῆς συμπάθειας, ὅπως τονίζει ὁ Ἀπόστολος σήμερα: «Οἱ δυνατοί καί ἀμετακίνητοι στήν πίστι καί τήν ἀρετή, ὀφείλομε νά δείχνωμε ἀνοχή καί συμπάθεια στίς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων». Τή συμπεριφορά αὐτή τῆς ἀνεκτικότητας καί κατανόησης καθιέρωσε ὁ Ἴδιος ὁ Ἰησοῦς πρό τῆς ἐλεύσεώς Του, ὅπως τό βεβαίωσε ὁ προφήτης Ἡσαΐας. «Ὁ Μεσσίας πού θά ἔλθει, ψυχές πού μοιάζουν μέ τό τσακισμένο καλάμι δέν θά τίς συντρίψει καί καρδιές πού μοιάζουν μέ λυχνάρι πού τρεμοσβήνει δέν θά ἀποσβήσει». Καί ὄχι μόνο αὐτό. Ἀλλά καί θά τίς βοηθήσει ὅσο τό δυνατόν περισσότερο.
Οἱ «ἀδύνατοι ἀδελφοί» εἶναι ἄρρωστοι. Ὅπως λοιπόν συμπεριφερόμαστε στούς ἀρρώστους, ἔτσι πρέπει ν’ ἀντιμετωπίζωμε κι αὐτούς. Ποτέ κανείς δέν κατηγορεῖ, δέν βρίζει τόν ἄρρωστο γιά τήν ἀσθένειά του. Ἔτσι κι ἐδῶ. Δέν ἐπιτρέπεται νά κακολογοῦμε, νά ταπεινώνωμε, νά καταδικάζωμε τούς ἀδελφούς μας πού ἀντιμετωπίζουν ὁποιοδήποτε ἠθικό ἤ πνευματικό πρόβλημα. Ἀντίθετα ὀφείλομε νά τούς άνεχώμαστε καί νά τούς δείχνωμε συμπάθεια καί κατανόησι.
Γιά νά δείξουν ὅμως τά δυνατά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀνοχή καί συμπάθεια πρός τά ἀδύνατα μέλη χρειάζεται νά ὑπερνικήσουν τόν ἐγωισμό καί τήν ἐγωκεντρικότητά τους. Χρειάζεται νά λησμονοῦν τίς δικές τους ἀνέσεις καί εὐχαριστήσεις γιά νά καταπιάνωνται μέ τά προβλήματα τῶν ἄλλων. Πρέπει νά πραγματοποιήσουν μιά ἡρωϊκή ἔξοδο ἀπό τήν προσωπική τους ἄνεση καί ἀνάπαυση καί νά ριχθοῦν στό στίβο τῆς προσπάθειας γιά τή σωτηρία τοῦ ἄλλου (Λουκ. ιε΄ 6,8). Ἡ προσπάθεια αὐτή δέν εἶναι εὔκολη. Πρόκειται γιά μιά ἀληθινή περιπέτεια. Ἀξίζει ὅμως κάθε θυσία, προκειμένου νά βοηθηθῆ πνευματικά καί ἕνας μόνον ἄνθρωπος.
Ἡ σημερινή περικοπή κλείνει μέ μιά ὑπέροχη προτροπή: «Νά ἀποδέχεσθε ὁ ἕνας τόν ἄλλον», πού σημαίνει: Νά δέχεται ἀμοιβαῖα ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὅπως εἶναι! Νά σηκώνει τό βάρος τῆς ἀδυναμίας του (Γαλ. στ΄, 2)! Καί μέ τήν προτροπή αὐτή ὁ Ἀπόστολος καλεῖ τούς χριστιανούς νά μιμηθοῦν τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, «πού ἀγάπησε τούς ἀνθρώπους καί τούς δέχθηκε σέ στενή σχέσι καί κοινωνία μαζί Του».
Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι μία ζωή κοινωνίας τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Χριστιανῶν, καθώς καί τῶν Χριστιανῶν μεταξύ τους. Ἡ κοινωνία αὐτή δέν ἀποκλείει τά ἀδύνατα μέλη. Ἀντίθετα μέσα στήν κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας αὐτός πού κλονίζεται, σταθεροποιεῖται ۠ αὐτός πού ἀμφιβάλλει, πιστεύει ۠ ὁ ψυχρός, θερμαίνεται ۠ ὁ ἁμαρτωλός, καθαρίζεται καί σώζεται. ΑΜΗΝ!
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου