ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός 35
Κυριακή ΙΕ΄ Ἐπιστολῶν
6 Ὀκτωβρίου 2013
(Β΄Κορ. δ΄ , 6 – 15)
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πολλές φορές ταπείνωσε τόν ἑαυτό του. Στήν πρώτη του ἐπιστολή πρός τούς Κορινθίους γράφει πώς πρέπει νά τόν ὑπολογίζουν ἀνάμεσα στούς «ὑπηρέτας Χριστοῦ καί οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ» (Β΄ Κορ. 4,1). Ἐπίσης καί στή δεύτερη ἐπιστολή μέ τούς ἴδιους παραλῆπτες προχωρεῖ ἀκόμη πιό πολύ καί λέγει πώς δέν εἶναι μόνο ὑπηρέτης τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί δοῦλος στήν ὑπηρεσία τῆς σωτηρίας τῶν πιστῶν «ἑαυτούς δέ δούλους ἡμῶν διά Ἰησοῦν»( Β΄ Κορ. 4, 5). Ὅλα αὐτά τά βίωνε ἔντονα, γιατί μέσα του εἶχε τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα τήν παντοδύναμη χάρη τοῦ Θεοῦ τήν χαρακτηρίζει ὡς θησαυρό πού βρίσκεται μέσα σέ ὀστράκινο σκεῦος. Ἄς δοῦμε γιατί κάνει αὐτόν τό χαρακτηρισμό.
Θησαυρό λέγει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος, κατά τόν ἱερό Θεοδώρητο, τή Χάρη τοῦ Πνεύματος πού δίδεται στούς ἀνθρώπους, ἐνῶ ὀστράκινο σκεῦος χαρακτηρίζει τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου. Χαρακτηριστικό γνώρισμα μέγιστο τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ εἶναι τό γεγονός πώς ἐνῶ τό σῶμα δέχεται πληγές καί βασάνους καί μύρια κακά, δέν χάνεται ὁ θησαυρός. Οἱ Ἀπόστολοι ἦταν ὀστράκινα σκεύη πού μέσα τους εἶχαν τή Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος κάνει μιά σπουδαία παρατήρηση γιά τό θησαυρό τῆς Χάριτος. Ἐκεῖνος πού βρῆκε καί ἔχει μέσα του τόν ἐπουράνιο θησαυρό τῆς Χάριτος ἐργάζεται τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ μέ καθαρότητα, ἀβίαστα καί εὔκολα.
Ἕνας ἄλλος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, θά κάνει κι ἄλλες παρατηρήσεις: Μή νομίσεις πώς ἀπό σένα συγκρατεῖται καί φυλάσσεται ὁ θησαυρός πού ὑπάρχει μέσα σου, ἀλλά νά γνωρίζεις ὅτι ἀπό τό θησαυρό πού ἔχεις μέσα σου ἐσύ διατηρεῖσαι. Γνώριζε πώς κατασκευάσθηκες γιά νά εἶσαι σκεῦος εὔχρηστο στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ. Τό θαυμαστό εἶναι πώς ἐάν τό σκεῦος (δηλ. τό σῶμα) ὄχι ἀπό τόν ἑαυτό σου, ἀλλά ἀπό τούς ἐχθρούς συντριβεῖ, ὁ μέν θησαυρός παραμένει ἄθικτος, χωρίς νά χάσει τίποτε (ἀκένωτος), τό δέ σκεῦος ἰσχυρότερο καί ἀσφαλέστερο «ὑπό τῆς ἐνεργείας τοῦ θησαυροῦ κατασκευάζεται». Βλέπουμε πώς ὁ θησαυρός τῆς Χάριτος εἶναι φυλακτήριο κάι ἀσφάλεια τοῦ ἀνθρώπου. «Ἀναπληροῖ τά ἡμῶν ὑστερήματα». Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ «τά ἐλλείποντα ἀναπληροῖ καί τά ἀσθενῆ θεραπεύει».
Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής θά δώσει καί μιά ἄλλη ἑρμηνεία. Θησαυρός εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὀστράκινο σκεῦος εἶναι ἡ ἔλλειψη προσόντων γιά τήν προφορά τοῦ λόγου. Θά μπορούσαμε νά ποῦμε πώς ὀστράκινο σκεῦος εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φύση πού δέχθηκε τή σοφία πού δέν μπορεῖ καθόλου νά τήν χωρέσει ὁ κόσμος. Δέχθηκε τή σοφία τοῦ Θεοῦ, πού μεταλαμπάδευσε τό φῶς τῆς ἀληθινῆς ἐπιγνώσεως σ’ ὅλη τήν οἰκουμένη.
Εἴδαμε παραστατικά τίς γνῶμες ὁρισμένων κορυφαίων Πατέρων γιά τό θησαυρό τῆς Χάριτος καί τό ὀστράκινο σκεῦος πού τόν φυλάσσει. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού βαπτισθήκαμε στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἔχουμε μέσα μας τό θησαυρό τῆς Χάριτος. Ἴσως πολλοί ἀγνοοῦμε τήν ὕπαρξή του. Νομίζουμε πώς εἴμαστε μόνο σάρκα καί αἷμα. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί ἀδέλφια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔχουμε, μέ τό Βάπτισμά μας, ὅλη τή δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀγωνιστής ἄνθρωπος καταλαβαίνει τήν ὕπαρξη τοῦ θησαυροῦ. Νά ποῦμε μερικά παραδείγματα. Στή ζωή μας συναντᾶμε πολλές θλίψεις. Φυσιολογικά, θά ἔπρεπε νά εἴχαμε βουλιάξει ἀπό τά δεινά τῶν πειρασμῶν. Ἐν τούτοις παρατηροῦμε πώς ἔχουμε μεγάλη ὑπομονή, σοφία νά ἀντιμετωπίσουμε τίς δυσκολίες, μακροθυμία γιά ‘κείνους πού μᾶς πειράζουν, ἐσωτερική εἰρήνη παρά τίς ἐξωτερικές δυσκολίες, διάθεση γιά προσευχή, δοξολογία γιά τούς πειρασμούς κ. ἄ. Αὐτές οἱ πνευματικές καταστάσεις προέρχονται ἀπό τό θησαυρό τῆς Χάριτος πού φυλάσσεται μέσα μας.
Ἄλλο παράδειγμα εἶναι οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ὅταν εἴμαστε μέσα στήν ἁμαρτία, ὅλα εἶναι δύσκολα. Ὅταν ἀρχίζει καί ἐνεργεῖται ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, τότε ἐντολές τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς φαινόντουσαν «βουνό», ἀρχίζουν καί ἐφαρμόζονται καί πραγματοποιοῦνται. Ὅλα αὐτά ἔχοντας ὑπόψη μας, ὀφείλουμε νά κάνουμε τό πᾶν γιά νά διατηρήσουμε τή Χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα μας καί νά εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί της ἰσόβια. Ἔτσι θά προοδεύσουμε πνευματικά καί θά νιώσουμε πώς εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. ΑΜΗΝ!
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου