Μεταξύ των θεοφόρων ιεραρχών που διέλαμψαν θεοπρεπώς τον 4ο -5ο μ.Χ. αιώνα, εξέχουσα θέση καταλαμβάνει ο τιμώμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 26 Φεβρουαρίου φιλόστοργος και θαυματουργός ποιμενάρχης των Γαζαίων, Άγιος Πορφύριος, ο σεπτός και αγλαός αυτός γόνος της Θεσσαλονίκης, ο οποίος μεταξύ άλλων υμνείται ως «τῶν Ἀποστόλων μιμητής καί ἐφάμιλλος», ως ο «μετά πόθου ἀσκήσας τῇ ἀρετῇ καί τόν χρυσόν ὑπέρ Χριστοῦ καταφρονήσας», ως ο «τῶν ὀρθῶν δογμάτων τό ἀνάστημα καί τῶν λατρῶν εἰδώλων τό κατάπτωμα». Ο πάνσοφος αυτός ιεράρχης του Χριστού διακρίθηκε για την απλότητα, την ταπεινοφροσύνη, την πραότητα, την αμνησικακία, τη σωφροσύνη, την ευσπλαχνία, την ευσυγκινησία και την ελεημοσύνη του, αλλά και για την ικανότητά του να ερμηνεύει δυσνόητα χωρία της Αγίας Γραφής. Παράλληλα ως φαεινότατος φωστήρ της Εκκλησίας καταπολέμησε και κατήργησε την πλάνη των ειδώλων, αναδειχθείς ως «τῶν κακοδόξων ἰσχυρότατος διώκτης» και «τῶν δαιμόνων σφοδρός καί ἀκαταμάχητος ὀλοθρευτής».
