1 Φεβρουαρίου 2015 - Κυριακὴ Τελώνου καί Φαρισαίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 5

Κυ­ρια­κὴ Τελώνου καί Φαρισαίου

Ἁγίου Τρύφωνος

1 Φεβρου­α­ρί­ου 2015

Ρωμ. η΄28 – 39

«Ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ' ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται;» ( Ρωμ. η΄ 32).

Δέν ὑπάρχει, ἀδελφοί μου, ζυγαριά γιά νά ζυγίσουμε τά λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου πού ἀπηύθυνε στούς Ρωμαίους ἀλλά καί σ’ ἐμᾶς. «Αὐτός ὁ ὁποῖος δέν λυπήθηκε τόν μονογενῆ του Υἱό, ἀλλ’ ὑπέρ ἡμῶν ὅλων παρέδωκεν αὐτόν εἰς θάνατον, δέν θά μᾶς χαρίσει καί τά ἄλλα ποὺ χρειαζόμαστε γιά νά σωθοῦμε;» Ὁ Χριστός μας ἀπό ἀγάπη στόν ἄνθρωπο ὑπέφερε τό μαρτύριο τοῦ Γολγοθᾶ. Ὁ ἴδιος διεκήρυξε πώς δέν ὑπάρχει πιό μεγάλη ἀγάπη ἀπό τό νά θυσιασθεῖ κανείς γιά ἐκεῖνον πού ἀγαπᾶ. Καί ὁ Σταυρός εἶναι ἡ πιό τρανή ἀπόδειξη, ὅτι εἴμαστε οἱ ἀγαπημένοι τοῦ Θεοῦ.

Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ πρέπει νά τόν ἐμπιστευόμαστε. Αὐτό ἄλλωστε σημαίνει καί ἡ λέξη πίστη = ἐμπιστοσύνη. Κάθε πού ἀρχίζει ἡ καινούρια μέρα, ἐρωτήματα, σκέψεις, ἀγωνίες ἔρχονται στό μυαλό μας. Τί θά φέρει ἡ μέρα; Θὰ ἐξασφαλίσουμε αὐτά ποὺ χρειάζεται ἡ οἰκογένειά μας; Θά βροῦμε ἐργασία; Αὐτά καί ἄλλα παρόμοια ἐρωτήματα μᾶς βασανίζουν μέρα καί νύχτα.

Δικαιολογημένη, ἴσως, ἡ κάποια ἀνησυχία. Ὅλοι πλέον καταλαβαίνουμε ὅτι διανύουμε δύσκολη περίοδο στήν Ἑλλάδα μας. Χρηματοοικονομική κρίση, φτώχεια, ἀβεβαιότητα τῶν νέων γιά τό μέλλον τους, μά πιό πολύ πνευματική κρίση, ἀπουσία καλῶν προτύπων καί ἰδανικῶν. Ἔχουν συσσωρευθεῖ δυσεπίλυτα προβλήματα πού προκαλοῦν σκέψεις ὀλιγοπιστίας, ὀλιγοψυχίας καί ἀρκετές φορές καταστάσεις ἀπόγνωσης καί ἀπελπισίας.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος θέλοντας νά μᾶς καθησυχάσει μᾶς λέει πώς ἀφοῦ ὁ Θεός ἔδωσε τό μεγαλύτερο, δέν θά μᾶς δώσει καί τό μικρότερο; Ὁ Θεός δέν εἶναι ἀδρανής καί ἀδιάφορος στίς ἀνάγκες μας. Εἶναι Πατέρας μας στοργικός.

Ὁ Κύριός μας, ὁ πάντοτε στοργικός καί συμπαθής καί ἐλεήμων, μᾶς προτρέπει νά καταβάλλουμε ἀνθρωπίνως κάθε δυνατή προσπάθεια γιά τήν συντήρησή μας. Νά μήν χάνουμε ὅμως τήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς μας. «Μήν ἀπασχολεῖστε συνεχῶς καί μόνο γιά τό σῶμά σας, τί θά φᾶτε καί τί θά πιεῖτε καί τί θά φορέσετε», μᾶς λέει. «Ἡ ζωή ἔχει ἀνώτερη ἀξία ἀπό τήν τροφή καί τό ἔνδυμα.» Ὁ Θεός πού σᾶς ἔδωσε τά ἀνώτερα, δηλαδή τή ζωή καί τό σῶμα, θά σᾶς δώσει καί τά κατώτερα, πού εἶναι ἡ τροφή καί τό ἔνδυμα (Ματθ. στ’ 22-33).

Καλούμαστε ἑπομένως νά μάθουμε νά ἀφήνουμε τούς ἑαυτούς μας μέ ἐμπιστοσύνη στά φιλάνθρωπα χέρια Του, γιατί ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὁ Θεός ἐνδιαφέρεται καί νοιάζεται γιά μᾶς. «Πᾶσαν τήν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ’ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περί ὑμῶν» ( Α΄ Πέτρ. ε΄ 7). Μᾶς δίδαξε νά Τόν ἀποκαλοῦμε Πατέρα μας στίς προσευχές μας.

Ναί, ἔχουμε Θεό Πατέρα, παντογνώστη καί πάνσοφο. Μᾶς γνωρίζει καλά ἀπό τήν κοιλία τῆς μάνας μας. Παρακολουθεῖ τά πάντα καί ἀκούει τά πάντα. Ἐνδιαφέρεται καί γιά τίς λεπτομέρειες τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς, ἀφοῦ, ὅπως ὁ Χριστός μας μᾶς βεβαίωσε, ἔχει μετρημένες ἀκόμη καί τίς τρίχες τοῦ κεφαλιοῦ μας.

Ἔχει ἀπεριόριστη δύναμη ὁ Θεός, ἑπομένως καί τή δυνατότητα νά μᾶς βγάλει ἀπό ὁποιοδήποτε ἀδιέξοδο. Ὁ δίκαιος Ἰώβ, μέσα στό καμίνι τῆς συμφορᾶς καί τῆς δοκιμασίας του κατέφυγε στό Θεό καί ἀναφώνησε: «Γνωρίζω ὅτι μπορεῖς τά πάντα, τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατο γιά σένα» ( Ἰώβ μβ΄ 2).

Ἀδελφοί μου, ὁ οὐράνιος Πατέρας μας μᾶς ἀγαπᾶ. Γνωρίζει νά ἀνοίγει μονοπάτια καί λεωφόρους καί στά πλέον δύσβατα καί ἄβατα μέρη. Ἄς ἐμπιστευτοῦμε τή ζωή μας στά χέρια Του. Ἄλλωστε αὐτό μᾶς παρακινεῖ καί ἡ Ἐκκλησία μας νά κάνουμε∙ «…καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα.» Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου