1 Ἰουνίου 2014 - Κυ­ρια­κὴ Ζ΄ τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων τῆς Α΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 22

Κυ­ρια­κὴ Ζ΄ τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων 

τῆς Α΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου

1 Ἰ­ου­νί­ου 2014

Ἰ­ω­άν­νου ιζ΄, 1-13

Γιὰ αἰ­ῶ­νες ὁ­λό­κλη­ρους, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, οἱ ἄν­θρω­ποι τε­λοῦ­σαν ὑ­πὸ πλή­ρη ἄ­γνοι­α γιὰ τὸν ἀ­λη­θι­νὸ Θε­ό. Στὴν προ­σπά­θειά τους νὰ ἱ­κα­νο­ποι­ή­σουν ἐ­σω­τε­ρι­κὲς ἀ­να­ζη­τή­σεις, στρέ­φον­ταν στὴ λα­τρεί­α τῶν εἰ­δώ­λων, ἡ ὁ­ποί­α χα­ρα­κτη­ρι­ζό­ταν σα­φῶς ἀ­πὸ τὴν μα­ται­ό­τη­τα.

Κα­νέ­νας ἄν­θρω­πος δὲν μπο­ροῦ­σε νὰ δώ­σει πλη­ρο­φο­ρί­ες γιὰ τὸν ἀ­λη­θι­νὸ Θε­ό. Ὅ­πως ἄλ­λω­στε μᾶς πλη­ρο­φο­ρεῖ ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­στὴς Ἰ­ω­άν­νης «Θε­ὸν οὐ­δεὶς ἐ­ώ­ρα­κεν πώ­πο­τε». Ἔ­τσι ὁ ἀ­λη­θι­νὸς Θε­ὸς γί­νε­ται ἄν­θρω­πος γιὰ νὰ δώ­σει τὴ δυ­να­τό­τη­τα τῆς Θε­ο­γνω­σί­ας.

Ὁ Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ ὁ ὁ­ποῖ­ος σαρ­κώ­θη­κε, στὴν ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κή Του προ­σευ­χή, ἀ­να­φέρ­θη­κε καὶ στὸ ἔρ­γο Του γιὰ τὴν ἀ­πο­κά­λυ­ψη τοῦ Θε­οῦ στοὺς ἀν­θρώ­πους. Εἶ­πε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: «Πά­τερ, ἐ­φα­νέ­ρω­σά σου τὸ ὄ­νο­μα τοῖς ἀν­θρώ­ποις». Ἐ­δῶ φαί­νε­ται ὅ­τι στὸ πρό­σω­πο τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ ἀ­πο­κα­λύ­πτε­ται ὁ Θε­ὸς καὶ δί­νει τὴ δυ­να­τό­τη­τα στὸν ἄν­θρω­πο νὰ τὸν πλη­σιά­σει καὶ νὰ ἑ­νω­θεῖ μα­ζί Του.

Ὁ Κύ­ριος κα­τὰ τὴν ἐ­πὶ γῆς πα­ρου­σί­α Του ὅ­ταν κή­ρυτ­τε καὶ θαυ­μα­τουρ­γοῦ­σε, εἶ­χε πάν­το­τε μα­ζί Του τοὺς μα­θη­τὲς καὶ ἀ­πο­στό­λους Του. Ἐ­κεῖ­νοι ὅ­ταν κλή­θη­καν ἀ­πὸ τὸν Ἰ­η­σοῦ «ἀ­φέν­τες ἅ­παν­τα ἠ­κο­λού­θη­σαν Αὐ­τῷ». Τοὺς δό­θη­κε ἔ­τσι εὐ­και­ρί­α νὰ μυ­η­θοῦν στὸ βά­θος τῆς δι­δα­σκα­λί­ας καὶ τοῦ ἔρ­γου Του. Σὲ με­ρι­κὲς μά­λι­στα πε­ρι­πτώ­σεις, ὅ­πως φα­νε­ρώ­νει ἡ γρα­φί­δα τῶν Εὐ­αγ­γε­λι­στῶν, ἔ­γι­ναν δέ­κτες με­γά­λων ἀ­πο­κα­λύ­ψε­ων. Μὲ αὐ­τὸ τὸν τρό­πο ἔ­γι­ναν ἱ­κα­νοὶ νὰ κη­ρύ­ξουν τὸ Εὐ­αγ­γέ­λιο καὶ τὴν ἀ­λή­θειά Του εἰς πάν­τα τὰ Ἔ­θνη. Μὲ αὐ­τὸ τὸν τρό­πο ἔ­γι­ναν συ­νερ­γοὶ τοῦ Θε­οῦ στὴν ἀ­ναγ­γε­λί­α τοῦ θε­λή­μα­τός Του, με­τα­βαί­νον­τας μά­λι­στα ἀ­πὸ τό­πο σὲ τό­πο καὶ φθά­νον­τας στὰ πέ­ρα­τα τῆς οἰ­κου­μέ­νης. Ὡς ἐ­φό­δια εἶ­χαν τὴν στε­ρε­ὰ πί­στη τους, ἡ ὁ­ποί­α γι­νό­ταν μέ­σο γιὰ νὰ δι­α­δο­θεῖ τὸ ἀ­να­στά­σι­μο μή­νυ­μα σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο. Μὲ τὸν τρό­πο αὐ­τὸ ἡ ἀ­λή­θεια κρα­τή­θη­κε ἀ­νό­θευ­τη ἀ­πὸ τὶς πλά­νες καὶ τὶς ἐ­πι­δρά­σεις τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν δι­δα­σκα­λι­ῶν.

Γιὰ τὴ δι­ά­δο­ση τοῦ ση­μαν­τι­κοῦ αὐ­τοῦ μη­νύ­μα­τος ποὺ τό­σο ἀ­νό­θευ­τα πρό­σφε­ραν οἱ Ἀ­πό­στο­λοι στὸν τό­τε κου­ρα­σμέ­νο κό­σμο, τὴ σκυ­τά­λη πῆ­ραν ἀρ­γό­τε­ρα οἱ Ἅ­γιοι καὶ Θε­ο­φό­ροι Πα­τέ­ρες, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἀ­φοῦ μὲ τὴ ζω­ὴ καὶ τὸ ἔρ­γο τους ἄ­φη­σαν τὸν ἑ­αυ­τό τους νὰ γί­νει δο­χεῖ­ο τῆς Θεί­ας Χά­ρι­τος, δι­ε­τρά­νω­σαν μὲ τοὺς πο­λύ­μο­χθους ἀ­γῶ­νες τους τὸ θαρ­ρα­λέ­ο ἀ­να­στά­σι­μο μή­νυ­μα τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου καὶ τὸ δι­ε­φύ­λα­ξαν ἀ­πὸ τὶς πλά­νες τῶν αἱ­ρέ­σε­ων. Ἔ­τσι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας σή­με­ρα, «ἑ­βδό­μη Κυ­ρια­κὴ ἀ­πὸ τοῦ Πά­σχα, τὴν ἐν Νι­καί­ᾳ Πρώ­την Οἰ­κου­με­νι­κὴν Σύ­νο­δον ἑ­ορ­τά­ζει τῶν τρι­α­κο­σί­ων δέ­κα καὶ ὀ­κτὼ θε­ο­φό­ρων Πα­τέ­ρων».

Ἦ­ταν τό­τε ποὺ ὁ Ἄ­ρει­ος μὲ τὶς πλά­νες του ἐ­πε­χεί­ρη­σε νὰ χτυ­πή­σει τὴν Ἐκ­κλη­σί­α ἀμ­φι­σβη­τών­τας τὴ Θε­ό­τη­τα τοῦ Κυ­ρί­ου μας καὶ ἑ­πο­μέ­νως τὴ δυ­να­τό­τη­τα τοῦ ἀν­θρώ­που νὰ σω­θεῖ. Οἱ 318 Πα­τέ­ρες τοὺς ὁ­ποί­ους τι­μᾶ σή­με­ρα ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας, πρω­το­στά­τη­σαν σ’ ἕ­ναν ἀ­γῶ­να ὁ ὁ­ποῖ­ος κο­ρυ­φώ­θη­κε μὲ τὴ σύγ­κλη­ση τῆς Α΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου στὴ Νί­και­α τῆς Βυ­θη­νί­ας προ­κει­μέ­νου ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α μας νὰ λάμ­πει σή­με­ρα καὶ νὰ μᾶς προ­σφέ­ρει τὶς ἀ­στεί­ρευ­τες πη­γὲς τῆς ἀ­λή­θειάς Της.

Ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, ἡ πί­στη ποὺ μᾶς πα­ρέ­δω­σε ὁ Κύ­ριός μας ἀλ­λὰ καὶ οἱ ἅ­γιοι Ἀ­πό­στο­λοι καὶ οἱ Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας εἶ­ναι ὅ,τι πιὸ πο­λύ­τι­μο μπο­ροῦ­με νὰ ἔ­χου­με σὰν πυ­ξί­δα στὴ ζω­ή μας. Ἔ­χου­με λοι­πὸν χρέ­ος νὰ ἀ­κο­λου­θή­σου­με τὶς δι­κές τους φω­τει­νὲς πυ­ξί­δες οἱ ὁ­ποῖ­ες μᾶς ἀ­νε­βά­ζουν σὲ κο­ρυ­φές, ὅ­που ὁ ἄν­θρω­πος μπο­ρεῖ νὰ γεύ­ε­ται τῶν καρ­πῶν τῆς Θε­ο­γνω­σί­ας. Ἀ­μήν.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ