Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν εὐσεβῆ λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
"Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο" (Ἰωάν.α, 14).
Χριστιανοί μου!
Πανυπερευλογημένη τυγχάνει καί πανευφρόσυνος ἡ ἁγία μεγάλη Δεσποτική Ἑορτή τῆς κατά Σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Μητρόπολις τῶν Ἑορτῶν, ἡ Ἑορτή κατά τήν ὁποίαν ἡ Παρθένος τίκτει τόν Ὑπερούσιον, ὁ Ὑψηλός Θεός δι’ ἡμᾶς φανερώνεται ταπεινός ἄνθρωπος, ἡ Ἑορτή κατά τήν ὁποίαν «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο».
Εἰς αὐτάς τάς τέσσαρας λέξεις περικλείεται τό μέγιστον Εὐαγγέλιον, τό ὁποῖον ὁ Θεός δίδει εἰς τόν ἄνθρωπον, ὁ Οὐρανός εἰς τήν γῆν, ὁλόκληρον τό Εὐαγγέλιον τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς. «Ἰδού εὐαγγελίζομεν ὑμῖν χαράν μεγάλην» (Λουκ. β, 10). Ἔξω ἀπό αὐτό καί χωρίς αὐτό δέν ὑπάρχει ἄλλο Εὐαγγέλιον διά τόν ἄνθρωπον, οὔτε εἰς αὐτόν, οὔτε εἰς τόν ἄλλον κόσμον. Εἰς αὐτό εὑρίσκεται κάθετι, αἰωνίως ἀναγκαῖον διά τόν ἄνθρωπον εἰς ὃλους τούς κόσμους. Μοναδικόν, χαρμόσυνον μήνυμα διά τήν ὓλην εἰς ὃλας τάς μορφάς της. Ἀπό τήν πιό σκληρήν καί πυκνήν ὓλην τοῦ διαμαντιοῦ μέχρι τήν πιό λεπτήν καί ἀφανῆ τοῦ ἠλεκτρονίου καί τοῦ φωτονίου.
Ὁ Λόγος ἔγινε σάρξ, Θεοσάρξ, κατά τόν ὃσιον Ἰουστῖνον Πόποβιτς, ὣστε οὔτε ὁ Θεός παύει νά εἶναι Θεός, οὔτε ἡ σάρξ παύει νά εἶναι σάρξ. Μόνον πού ἡ σάρξ εἰς τήν μυστικήν ἀλλά πραγματικήν ἕνωσίν της μέ τόν Θεόν ζεῖ καί ἀκτινοβολεῖ ὃλας τάς τελειότητας τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Λόγος ἔγινε ψυχή, Θεο-ψυχή, ἀλλά ὁ Θεός παραμένει Θεός καί ἡ ψυχή παραμένει ψυχή. Μόνον πού ἡ ψυχή περιπατεῖ εἰς τούς δρόμους τῶν αἰωνίων καί χαροποιῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, εἰς ὃλους τούς ὁρατούς καί ἀοράτους κόσμους.
Ὁ Λόγος ἔγινεν αἴσθησις, Θεο-αίσθησις. Ἐν τούτοις, ὁ Θεός δέν παύει νά εἶναι Θεός καί ἡ αἴσθησις παραμένει ἀνθρωπίνη αἴσθησις. Μέ τήν διαφοράν ὃτι ἡ αἴσθησις ζεῖ ὃλο τό θεῖον ἄπειρον ὡς ἰδικόν της.
Ὁ Λόγος ἔγινε κτίσμα, Θεο-κτίσμα, «ὁ ὤν γίνεται, ὁ ἄκτιστος κτίζεται, ὁ ἀχώρητος χωρεῖται» (Ἁγ. Γρηγορίου Θεόλόγου, Λόγος 45, 9. PG 36,633/6). Μέ αὐτό ἡ φύσις τοῦ Θεοῦ δέν χάνει τά θεῖά Της ἰδιώματα, ὃπως καί ἡ φύσις τοῦ κτίσματος δέν χάνει τά κτιστά της ἰδιώματα. Μόνον πού τό κτίσμα περνᾶ διά μέσου θαυμαστῶν μεταμορφώσεων, αἱ ὁποῖαι τό ὁδηγοῦν ἀπό δόξης εἰς δόξαν.
Ὁ Λόγος ἔγινεν ἄνθρωπος, πλήρης ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος. Ἐν τούτοις, ὁ Θεός παραμένει εἰς τά ὃριά Του καί ὁ ἄνθρωπος εἰς τά δικά Του, ἄν καί εἶναι ἡνωμένος στενώτατα, ἀδιαιρέτως καί ἀχωρίστως. Μόνον πού ὁ ἄνθρωπος οἰκειοποιεῖται ὃλας τάς ἀπορρήτους τελειότητας τοῦ Θεοῦ καί ἀποκτᾶ τήν θείαν αἰωνιότητα καί τήν θείαν δόξαν,γίνεται «ὁμόθεος», κατά τήν ἔκφρασιν τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ὁ Θεός Λόγος ἔγινεν ἄνθρωπος διά νά ἐπαναφέρῃ τόν ἄνθρωπον πρός τό ἀρχέτυπον, πρός τόν Δημιουργόν του, διότι ὁ ἄνθρωπος ἐδημιουργήθη εἰς τήν ἀρχήν διά τοῦ Θεοῦ Λόγου ἔχων τόν χαρακτῆρα τοῦ Θείου Λόγου (Γεν.α,26-27, Ἰωάν. α, 9. Κολ.γ,10).
Ἡ ἁμαρτία καί τό κακόν ἀποτελοῦν τήν τραγικήν καί παράλογον ἀπόπειραν τοῦ ἀνθρώπου νά ἀπομακρύνῃ τόν Θεόν Λόγον ἐκ τῶν θεμελίων τοῦ σύμπαντος.
Ὁ Θεός Λόγος ἐσαρκώθη διά νά ἐπαναφέρῃ τήν κτίσιν πρός τόν Δημιουργόν, διότι Αὐτός εἶναι τό πρῶτον θεμέλιόν της καί ἡ βάσις της. Διά τοῦτο δικαίως εὐαγγελίζεται ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος ὃτι ὁ Θεάνθρωπος Χριστός ἀποτελεῖ τό μοναδικόν ἀρραγές καί αἰώνιον θεμέλιον καί ὃτι «θεμέλιον ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον» (Α’Κορ. γ 11). Μέ τήν ἐνανθρώπησίν Του ὁ Θεός Λόγος ἔδειξεν ὃτι ὁ Θεός Λόγος εἶναι ἡ οὐσία τῆς φύσεως μας, τό θεμέλιον τοῦ ἀνθρωπίνου εἶναι μας, ἡ βάσις τῆς ἀνθρωπίνης μας ζωῆς καί ὑπάρξεως.
Ἑορτάζοντες τά Χριστούγεννα, οὐσιαστικῶς ὁμολογοῦμεν καί δοξάζομεν τό μοναδικόν ἀληθινόν νόημα καί τόν λόγον τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς.
Διότι κατά τήν ἡμέραν τῆς τοῦ Κυρίου Γεννήσεως «ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως», τοῦ θείου νοήματος, καί ἐπλήρωσεν ὃλον τόν κόσμον μέχρι τῶν περάτων του, καί ἀπεκάλυψεν εἰς ἡμᾶς τό αἰώνιον νόημα καί τόν λόγον αὐτοῦ τοῦ κόσμου καί τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ἀνθρώπου.
Εἰς τήν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ μας ἐδόθη ἡ ἀποκάλυψις καί τό νόημα τόσον τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀνθρώπου, ὃσον καί τοῦ μυστηρίου τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς. Διά τοῦτο μᾶς εἶναι ἀγαπητός ὁ ἄνθρωπος: διότι ἀνήκει εἰς τόν Θεόν Λόγον καί ἐξ αἰτίας αὐτοῦ εἶναι λογικός. Ἀλλά μᾶς εἶναι ἀγαπητή καί ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, διότι ἀνήκει κι αὐτή εἰς τόν Θεόν Λόγον, καί δι΄αὐτό εἶναι λογική. Καί ἡ σκέψις τοῦ ἀνθρώπου μᾶς εἶναι ἀγαπητή, διότι ἀνήκει εἰς τόν Θεόν Λόγον καί δι’αὐτοῦ εἶναι λογική. Καί ἡ αἴσθησις τοῦ ἀνθρώπου μᾶς εἶναι ἀγαπητή, διότι ἀνήκει εἰς τόν Θεόν Λόγον καί δι’αὐτό εἶναι λογική. Κατά τόν ἴδιον τρόπον μᾶς εἶναι ἀγαπητή καί ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου, διότι εἶναι τοῦ Θεοῦ Λόγου καί δι΄αὐτό λογική. Μᾶς εἶναι ἀγαπητός καί ὁ κόσμος ἀκόμη, διότι εἶναι τοῦ Θεοῦ Λόγου καί δι’αὐτό καί αὐτός λογικός, καθώς καί ὁ οὐρανός, διότι καί αὐτός εἶναι τοῦ Θεοῦ Λόγου καί διά τοῦτο λογικός.
Χριστιανοί μου!
Μέ τήν Γέννησιν τοῦ Θεοῦ ἐν σώματι, ἐγεννήθη εἰς αὐτόν τόν κόσμον ὃλος ὁ Θεός, ὃλη ἡ Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ὃλη ἡ Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ὃλη ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὃλη ἡ Ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ, ὃλον τό Ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Διά τοῦτο ὃλοι οἱ πεινῶντες καί διψῶντες τόν Θεόν καί τήν Δικαιοσύνην Αὐτοῦ, μέσα εἰς τήν πνευματικήν ἔξαρσιν καί τήν ἄπειρον χαράν των, χαιρετίζουν ὃλα τά ὄντα καί ὃλην τήν κτίσιν μέ τόν Χριστουγεννιάτικον χαιρετισμόν:’’ Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο’’. Ἐνῶ ἀπό τά Χριστονοσταλγικά βάθη τῶν ὄντων καί τῆς κτίσεως ἀντηχεῖ συγκινητική ἡ ἀπάντησις: Ἀληθῶς «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο»!
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019
Μέ πατρικές εὐχές
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ΜΑΡΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου