17 Νοεμβρίου 2013 - Κυριακή ΚΑ΄ Ἐπιστολῶν

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 41

Κυριακή ΚΑ΄ Ἐπιστολῶν

17 Νοεμβρίου 2013

(Γαλ. β΄ 16 - 20)

« Ὅ ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ»

Ἡ ζωή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἕνα γενικό φαινόμενο στόν πλανήτη μας. Τή συναντοῦμε ἀπό τούς ἀτελέστερους ὀργανισμούς μέχρι τόν πιό τέλειο, τόν ἄνθρωπο, τόν βασιλέα τῆς δημιουργίας. Γι’αὐτόν ὅμως δέν εἶναι ἀρκετό νά ζῆ ἁπλῶς ὅπως συμβαίνει μέ κάθε ζωντανό ὀργανισμό. Ἐκεῖνο πού ἔχει ἀξία στόν ἄνθρωπο καί τόν ξεχωρίζει ἀπό ὁλόκληρη τήν δημιουργία εἶναι τό πῶς ζῆ, ὁ τρόπος δηλαδή τῆς ζωῆς του.

Γιά τήν ἀξιολόγησι αὐτή τῆς ζωῆς μᾶς βοηθεῖ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στή σημερινή περικοπή.

Ὁ Ἀπόστολος χρησιμοποιεῖ τή φράσι «ζῶ ἐν σαρκί», γιά νά χαρακτηρίση τή φυσική, τήν ὀργανική καί σωματική ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Διότι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι ἕνα ἄσαρκο, ἀσώματο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ὄπως εἶναι οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι. Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε ἀπό τό Δημιουργό μέ πνεῦμα καί σῶμα. Ἔτσι ἡ ζωή του στόν κόσμο αὐτό εἶναι ζωή «ἐν σαρκί», δηλαδή ζωή πού ἐκδηλώνεται καί ἐκφράζεται μέ τό σῶμα. Μέ τήν ἔννοια αὐτή ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἀπαιτήσεις τῆς διεφθαρμένης ἀνθρωπίνης φύσεως καί ὄχι σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τοῦ ἁγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ. Τή σαρκική αὐτή ζωή ὁ ἀπόστολος Παῦλος τήν ὀνομάζει ζωή «κατά σάρκα», δηλαδή ἀντιπνευματική καί ἁμαρτωλή ζωή.

Ἄς δοῦμε μερικά παραδείγματα γιά νά καταλάβουμε καλύτερα τίς δύο αὐτές ἔννοιες: Δέν εἶναι ἀσφαλῶς κακό νά ἱκανοποιοῦμε τίς ἀδιάβλητες σωματικές καί ὑλικές μας ἀνάγκες, ὅπως λ..χ. τῆς διατροφῆς, τῆς ἐνδύσεως, τῆς ψυχαγωγίας καί ψυχοσωματικῆς χαλαρώσεως καί ἀναπαύσεως. Κακό εἶναι νά ζοῦμε γιά τό σῶμα, καί νά ἔχωμε γιά σύνθημα τό : «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν». 

Ἁμαρτία εἶναι νά μή ἀρκούμαστε σέ ὅσα μᾶς χρειάζονται, ἀλλά νά ἀναζητᾶμε τή ζωή τῆς σπατάλης, τῆς πολυτέλειας κάι τῆς χλιδῆς. Στήν πρώτη περίπτωσι πρόκειται ἁπλῶς γιά τή σαρκική ζωή. Τή «ζωή ἐν σαρκί». Στή δεύτερη γιά τήν ἁμαρτωλή σαρκική ζωή. Τή «ζωή κατά σάρκα». 

Δέν εἶναι ἐπίσης κακό νά βλέπουμε μέ τά μάτια μας τούς ἀνθρώπους, καί τά κτίσματα τοῦ Θεοῦ. Ἁμαρτία εἶναι νά χρησιμοποιοῦμε τά μάτια μας «πρός τό ἐπιθυμῆσαι»(Ματθ. Ε΄28), γιά τήν ἱκανοποίησι ἀνόμων ἀπολαύσεων. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τίς ἄλλες αἰσθήσεις καί τά ἔνστικτα τῆς σωματικῆς ζωῆς. Δέν εἶναι κακό νά μιλᾶμε μέ τό στόμα μας. Εἶναι ὅμως ἁμαρτία νά χρησιμοποιοῦμε τή γλῶσσα μας, γιά νά συκοφαντοῦμε, νά βρίζωμε καί νά βλασφημοῦμε. Τό ἔνστικτο τῆς αὐτοσυντηρήσεως ἔχει σκοπό τήν προφύλαξι καί τή διατήρησι τῆς ζωῆς. Τό γενετήσιο ἔνστικτο προορίζεται γιά τή διαιώνισι τῆς ζωῆς μέσα στά πλαίσια τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τῆς ἀγάπης, δηλαδή τοῦ γάμου. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος χρησιμοποιῆ τίς αἰσθήσεις κάι τά ἔνστικτά του γιά ἄλλους σκοπούς, κυρίως ἰδιοτελεῖς, τότε βυθίζεται σέ μιά ζωή ἀδικίας, ἐκμεταλλεύσεως, φαυλότητος καί ἀνηθικότητος. Αὐτή εἶναι ἡ ἁμαρτωλή σαρκική ζωή, «ἡ ζωή κατά σάρκα», τήν ὁποία χαρακτηρίζει «ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκός καί ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καί ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου», ὅπως γράφει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης (Α΄ Ἰω. β΄16). Ἡ ζωή αὐτή δέν ἔχει καμμιά σχέσι μέ τήν ἀληθινή ζωή τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Ἀπόστολος, στή συνέχεια, δηλώνει, ὅτι τή σωματική ζωή του τή ζῆ μέ τίς ἐπιταγές τῆς πίστεως. Ἡ πίστις εἶναι ἕνα νέο στοιχεῖο, ἕνας νέος παράγων πού μπαίνει στή σαρκική ζωή τῶν ἀνθρώπων καί τήν μεταμορφώνει, τήν κάνει πνευματική. Στήν περίπτωσι αὐτή, ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου δέν ρυθμίζεται ἀπό τίς κατώτερες ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες του, ἀλλά ἀπό τό ἐλεύθερο καί ἀνώτερο πνεῦμα του, τό ὁποῖο καθοδηγεῖται, ἐμπνέεται καί φωτίζεται ἀπό τή χριστιανική πίστι.

Αὐτή τή ζωή ἔζησαν οἱ πιστοί, οἱ Χριστιανοί διά μέσου τῶν αἰώνων.Εἶχαν τήν ἴδια σάρκα μέ ἐμᾶς καί τίς ἴδιες ἀνάγκες. Ζοῦσαν ὅμως πνευματική ζωή, ζοῦσαν δηλαδή τή σαρκική ζωή τους μέσα ἀπό τό φῶς καί τή χαρά τῆς πίστεως.

Αὐτή τή ζωή καλοῦνται νά ζοῦν καί οἱ σημερινοί πιστοί. Καλοῦνται νά εἶναι οἱ ἁγνοί, οἱ χαρούμενοι, οἱ ἐλεύθεροι ἄνθρωποι. 

Αὐτοί οἱ χριστιανοί ἔχουν καθῆκον καί κλῆσι νά δείξουν στούς σημερινούς ἀνθρώπους τόν τρόπο τῆς ἀληθινῆς, τῆς ἀνώτερης, τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Νά δείξουν μέ τή δική τους ζωή πῶς μπορεῖ κανείς νά ζήση πνευματικά τή φυσική, τή σωματική ζωή του.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει τά ἑξῆς χαρακτηριστικά: «Νά κάνης τά λουτρά σου۠ νά κάθεσαι στό τραπέζι σου γιά νά φᾶς۠ νά πίνης μέ μέτρο τό κρασί σου۠ κανείς δέν θά σέ ἐμποδίση νά φᾶς κρέας. Μπορεῖς ν’ ἀπολαμβάνης τά πάντα. Ν’ ἀπέχης μόνο ἀπό τήν ἁμαρτία». Ἡ συμβουλή αὐτή τοῦ μεγάλου Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας ἄς γίνη ὁ κανόνας γιά νά ζοῦμε τή σαρκική ζωή μας πνευματικά, σ’ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις της. ΑΜΗΝ!

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου