27 Ἀ­πρι­λί­ου 2014 - Κυ­ρια­κὴ Β΄ τοῦ Θω­μᾶ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 16

Κυ­ρια­κὴ Β΄ τοῦ Θω­μᾶ

27 Ἀ­πρι­λί­ου 2014

Ἰ­ω­άν­νου κ, 19-31

Χρι­στὸς Ἀ­νέ­στη!

Κλει­σμέ­νοι στὸ ὑ­πε­ρῷ­ο τῶν Ἱ­ε­ρο­σο­λύ­μων, ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, ἦ­ταν οἱ δέ­κα μα­θη­τὲς (ἀ­που­σί­α­ζε ὁ Θω­μάς). Καὶ αὐ­τὸ για­τί τοὺς δι­α­κα­τεῖ­χε με­γά­λος φό­βος με­τὰ ἀ­πὸ τὰ ὅ­σα ἔ­ζη­σαν κα­τὰ τὴ διά­ρκεια τοῦ Πά­θους τοῦ Δι­δα­σκά­λου τους. Ἰ­δι­αί­τε­ρα με­τὰ τὸ με­γά­λο γε­γο­νὸς τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως ὁ κίν­δυ­νος κα­τα­δί­ω­ξής τους ἦ­ταν ἰ­δι­αί­τε­ρα ἔν­το­νος.

Ἔ­τσι ἐ­ξη­γεῖ­ται για­τί τὸ βρά­δυ τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως ἦ­ταν τρο­μο­κρα­τη­μέ­νοι καὶ βρί­σκον­ταν σὲ ἀ­μη­χα­νί­α γιὰ τὸ τί ἔ­πρε­πε νὰ πρά­ξουν. Ξαφ­νι­κὰ ὅ­μως καὶ χω­ρὶς νὰ ἀ­νοί­ξει ἡ πόρ­τα τοῦ ὑ­πε­ρώ­ου ἐμ­φα­νί­σθη­κε ὁ Ἀ­να­στὰς Κύ­ριος καὶ εἶ­πε: «Εἰ­ρή­νη ὑ­μῖν». Βέ­βαι­α δὲν ἐμ­φα­νί­σθη­κε μὲ τὸ φθαρ­τὸ ἀν­θρώ­πι­νο σῶ­μα, ἀλ­λὰ μὲ τὸ νέ­ο, τὸ ἀ­φθαρ­το­ποι­η­μέ­νο. Ἡ ἐμ­φά­νι­ση αὐ­τὴ συν­δέ­ε­ται πιὸ πο­λὺ μὲ τὴν ἀ­νάγ­κη νὰ τοὺς ἐ­νη­με­ρώ­σει καὶ νὰ τοὺς δι­α­βε­βαι­ώ­σει ὅ­τι τὸ ἔρ­γο τῆς σω­τη­ρί­ας τοῦ ἀν­θρώ­που, στὸ ὁ­ποῖ­ο εἶ­χαν κλη­θεῖ νὰ γί­νουν συ­νερ­γοί, θὰ συ­νε­χι­ζό­ταν. Γιὰ νὰ τοὺς στη­ρί­ξει στὴν πί­στη καὶ γιὰ νὰ μὴν τοὺς ἀ­φή­σει πε­ρι­θώ­ρια ἀμ­φι­βο­λι­ῶν, τοὺς ἔ­δει­ξε τὰ χέ­ρια καὶ τὴν πλευ­ρά Του γιὰ νὰ δοῦν τὰ ση­μά­δια τῶν πλη­γῶν ποὺ ἄ­φη­σε στὸ σῶ­μα Του ἡ Σταύ­ρω­ση.

«Με­θ’ ἡ­μέ­ρας ὀ­κτὼ», στὸν ἴ­διο χῶ­ρο τοῦ ὑ­πε­ρῴ­ου, ὁ Ἀ­να­στὰς Κύ­ριος πραγ­μα­το­ποι­εῖ νέ­α ἐμ­φά­νι­ση, πα­ρόν­τος τώ­ρα καὶ τοῦ Θω­μᾶ. Ὅ­ταν εἶ­χε ἔλ­θει τοῦ δι­η­γή­θη­καν οἱ ἄλ­λοι μα­θη­τὲς τὰ ὅ­σα συ­νέ­βη­σαν. Ἐ­κεῖ­νος ἀ­πὸ ὑ­περ­βο­λι­κὸ ζῆ­λο γιὰ νὰ συ­ναν­τή­σει τὸν Κύ­ριο τοὺς εἶ­πε: «Ἐ­ὰν μὴ ἴ­δω ἐν ταῖς χερ­σὶν Αὐ­τοῦ τὸν τύ­πον τῶν ἥ­λων, καὶ βά­λω τὸν δά­κτυ­λόν μου εἰς τὸν τύ­πον τῶν ἥ­λων, καὶ βά­λω τὴν χεί­ραν μου εἰς τὴν πλευ­ρὰν Αὐ­τοῦ, οὐ μὴ πι­στεύ­σω». Θὰ πρέ­πει νὰ ση­μει­ώ­σου­με ἐ­δῶ ὅ­τι ὁ μα­θη­τὴς τοῦ Κυ­ρί­ου δὲν ἔ­σπευ­σε νὰ ψη­λα­φί­σει τὶς πλη­γὲς τοῦ Δι­δα­σκά­λου του δι­ό­τι ἡ «ἀ­πι­στί­α» του, ἂν θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ χα­ρα­κτη­ρι­στεῖ ἔ­τσι, ἦ­ταν κα­λὴ, σύμ­φω­να μὲ τὰ ὅ­σα μᾶς λέ­νε οἱ Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Ὁ ἐ­σω­τε­ρι­κὸς κό­σμος τοῦ Θω­μᾶ δὲν δι­έ­λα­θε τῆς προ­σο­χῆς τοῦ Παν­το­γνώ­στη Κυ­ρί­ου. Φαι­νό­ταν κα­θα­ρὰ ἡ κα­λὴ προ­αί­ρε­σή του καὶ ὁ με­γά­λος σε­βα­σμὸς ποὺ ἔ­τρε­φε ἀ­πέ­ναν­τι στὸν Δι­δά­σκα­λό του. Ἔ­τσι ὁ Χρι­στὸς, ἀ­φοῦ τοῦ ἀ­πηύ­θυ­νε τὸν ἴ­διο χαι­ρε­τι­σμό, εἶ­πε ἀ­μέ­σως στὸν Θω­μά: «Φέ­ρε τὸν δά­κτυ­λό σου ἐ­δῶ καὶ βά­λε τὸ χέ­ρι σου στὴν πλευ­ράν μου καὶ μὴν μέ­νεις ἄ­πι­στος ἀλ­λὰ γί­νε πι­στός».

Ὁ Κύ­ριος τοῦ μί­λη­σε τό­σο ἁ­πλὰ καὶ ἤ­ρε­μα ποὺ ὁ Θω­μὰς συγ­κλο­νί­στη­κε ἀ­πὸ τὰ βά­θη τῆς ψυ­χῆς του. Δο­νή­θη­καν τό­σο ὄ­μορ­φα οἱ χορ­δὲς τῆς καρ­διᾶς του, ποὺ ἀν­τὶ γιὰ μου­σι­κὴ με­λω­δί­α ἀ­πέ­δω­σαν τὴ σω­τή­ρια ὁ­μο­λο­γί­α: «Ὁ Κύ­ριός μου καὶ ὁ Θε­ὸς μου».

Ἡ ὁ­μο­λο­γί­α αὐ­τὴ τοῦ Θω­μᾶ ποὺ εἶ­ναι ὁ­μο­λο­γί­α πί­στε­ως στὴν Θε­ό­τη­τα τοῦ Κυ­ρί­ου μας μπο­ρεῖ νὰ ἀ­πο­δί­δε­ται καὶ ἀ­πὸ τὶς χορ­δὲς τῆς δι­κῆς μας καρ­διᾶς καὶ νὰ ἐκ­πέμ­πε­ται σὰν πρά­ξη κα­θη­με­ρι­νῆς ζω­ῆς. Αὐ­τὸ ση­μαί­νει ὅ­τι ἡ ὁ­μο­λο­γί­α τοῦ Θω­μᾶ μπο­ρεῖ νὰ ἐκ­φρά­ζε­ται στὴν κα­θη­με­ρι­νή μας ζω­ὴ ὡς μί­α γεν­νή­τρια πί­στε­ως ποὺ νὰ μᾶς ὑ­πο­κι­νεῖ νὰ ἐ­πα­να­λαμ­βά­νου­με κι’ ἐ­μεῖς μὲ τὸν δι­κό μας τρό­πο: «Ὁ Κύ­ριός μου καὶ ὁ Θε­ὸς μου».

Ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, ἡ ὁ­μο­λο­γί­α αὐ­τὴ δὲν μπο­ρεῖ νὰ πε­ρι­ο­ρί­ζε­ται μό­νο φρα­στι­κὰ ἀλ­λὰ θὰ πρέ­πει νὰ λει­τουρ­γεῖ σὰν ὁ­δο­δεί­κτης στὴν πο­ρεί­α ποὺ ἀ­κο­λου­θεῖ ὁ κά­θε ὀρ­θό­δο­ξος Χρι­στια­νός γιὰ νὰ ἑ­νω­θεῖ μὲ τὸν Θε­ό. Ἡ ἀ­να­γνώ­ρι­ση τῆς θε­ό­τη­τας τοῦ Ἀ­να­στη­μέ­νου Κυ­ρί­ου μας γί­νε­ται ἰ­δι­αί­τε­ρα με­τὰ ἀ­πὸ τὴν ἄ­ξια συμ­με­το­χή μας στὸ Εὐ­χα­ρι­στια­κὸ Δεῖ­πνο, τὸ ὁ­ποῖ­ο μᾶς προ­σφέ­ρει σὲ κά­θε Θεί­α Λει­τουρ­γί­α ὡς εὐ­και­ρί­α, γιὰ νὰ συν­δε­θεῖ τὸ θνη­τὸ μὲ τὸ ἀ­θά­να­το, τὸ φθαρ­τὸ μὲ τὸ ἄ­φθαρ­το. Γι’ αὐ­τὸ καὶ με­τὰ τὴ με­τά­λη­ψη τῆς Θεί­ας Κοι­νω­νί­ας δι­α­κη­ρύσ­σου­με ὅ­τι «εἴ­δο­μεν τὸ Φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν», ποὺ μπο­ρεῖ νὰ πα­ραλ­λη­λι­σθεῖ μὲ τὴν σω­τή­ρια ὁ­μο­λο­γί­α τοῦ ἀ­πο­στό­λου Θω­μᾶ: «Ὁ Κύ­ριός μου καὶ ὁ Θε­ὸς μου». Χρι­στὸς Ἀ­νέ­στη!

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ